Stanisław Pietraszko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Pietraszko
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1928
Milejów

Data śmierci

8 czerwca 2010

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: kulturoznawstwo, teoria kultury
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1956

Habilitacja

1966

Profesura

14 stycznia 1994

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Stanisław Pietraszko (ur. 30 sierpnia 1928 w Milejowie[1], zm. 8 czerwca 2010) – polski kulturoznawca, teoretyk kultury, profesor doktor habilitowany, założyciel pierwszego w Polsce akademickiego kierunku studiów kulturoznawczych na Uniwersytecie Wrocławskim w 1972 r., tłumacz.

Rozprawę doktorską – krytyczne wydanie „Sztuki poetyckiej” Franciszka Ksawerego Dmochowskiego obronił w 1956, habilitacja obroniona w 1966 dotyczyła problematyki oświeceniowej „Doktryna literacka polskiego klasycyzmu”[2]. Autor wielu publikacji m.in. pracy "Studia o kulturze" (popularnie nazywanej "złotą książeczką"), stanowiącej efekt wieloletniej refleksji tego uczonego nad kulturą i jej przejawami.

Pochowany 12 czerwca 2010 r. na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu.

Wybrana bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • ”Doktryna literacka polskiego klasycyzmu” (ZN im. Ossolińskich, 1966 r.)
  • ” Studia o kulturze” (AVA, Wrocław, 1992 r.)
  • ” Uniwersyteckie studia kulturoznawcze” (Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury, Warszawa, 1973 r.)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kto jest kim w Polsce, IV edycja (zespół redakcyjny Beata Cynkier i inni), Warszawa 2001, s. 738.
  2. Stanisław Pietraszko na stronie Profesorowie po 1945

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]