Stanisław Pius Radziwiłł – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Radziwiłł
Ilustracja
Herb
Trąby
Rodzina

Radziwiłłowie herbu Trąby

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1559
Wilno

Data i miejsce śmierci

19 marca 1599
Pasawa

Ojciec

Mikołaj Radziwiłł Czarny

Matka

Elżbieta Szydłowiecka

Żona

Marianna Myszczanka

Dzieci

Mikołaj Krzysztof Radziwiłł
Albrycht Stanisław Radziwiłł
Eufemia Radziwiłłówna
Elżbieta Sapieha

Stanisław Pius Radziwiłł herbu Trąby (ur. 12 maja 1559 w Wilnie, zm. 19 marca 1599 w Pasawie) – syn Mikołaja Radziwiłła Czarnego, ordynat ołycki od 1586, marszałek wielki litewski od 1592 oraz starosta generalny żmudzki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Nagrobek Stanisława Radziwiłła w kościele Bernardynów w Wilnie

Wychowywany w kalwinizmie w rodzinnym Nieświeżu pobierał później nauki do 1573 r. w Lipsku wraz z braćmi Albrechtem i Jerzym. Uczestniczył w oblężeniu Pskowa, brał udział w wyprawach moskiewskich Batorego, nie interesował się jednak polityką, a obowiązki starosty żmudzkiego zaniedbywał. W latach 1566–1574 synowie Mikołaja Czarnego wrócili do katolicyzmu. Stanisław zatopiony w dziełach religijnych i studiach naukowych zasłynął gorliwością religijną otrzymując przydomek „Pobożny”. W latach 1578–1579 odbył pielgrzymkę do miejsc świętych w Europie między innymi do Rzymu, Mediolanu, Madrytu wraz z bratem Jerzym docierając ostatecznie do Santiago de Compostela. W 1582 odbył pielgrzymkę po miejscach kultu w Rzeczypospolitej, odwiedzając Lwów, Jarosław, Święty Krzyż i Częstochowę.

Uważany z utalentowanego poliglotę władał według ówczesnych 12 językami obcymi: między innymi greką, tureckim, francuskim, włoskim, niemieckim, hiszpańskim. Był autorem dzieła Oręże duchowe prawowitego rycerza chrześcijańskiego wyd. w Krakowie w 1591. W 1587 ku niezadowoleniu braci i rodziny poślubił Mariannę Myszczankę (1563–1600) córkę kasztelana wołyńskiego Michała Myszki. Z tego małżeństwa na świat przyszło czworo dzieci: synowie Mikołaj Krzysztof (zm. 1614) i Albrycht Stanisław oraz córki Krystyna i Elżbieta (1592–1627) wydana za mąż za Andrzeja Jerzego Sapiehę (zm. 1610). Wobec pogarszającego się stanu zdrowia Stanisław spisał testament 8 września 1598, planował odbyć jeszcze pielgrzymkę do Loreto, zmarł jednak wyruszywszy w drogę. Zgodnie z ostatnią wolą został pochowany w kościele św. Bernardyna w Wilnie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]