French
DeutschStanisław Skoczylas – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Senator III i V kadencji (II RP) | |
| Odznaczenia | |
   | |
Stanisław Skoczylas (ur. 1 marca 1875 w Wieliczce, zm. 8 stycznia 1968 w Welwyn Garden City) – polski inżynier górnik i hutnik, profesor zwyczajny, rektor AGH w Krakowie, profesor polskich uczelni w Londynie, senator w II Rzeczypospolitej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował górnictwo i hutnictwo w Akademii Górniczej w Leoben w Austrii. Po studiach pracował w kopalniach soli i węgla jako inżynier maszyn i warsztatów (Wieliczka, 1907), inspektor budowy maszyn salinarnych (Lwów, 1909), kierownik budowy elektrycznej centrali i warzelni próżniowej (Wieliczka 1911), referent w Ministerstwie Skarbu (Wiedeń, 1911), kierownik Departamentu ds. salin Dyrekcji Skarbu (Lwów, 1915).
W 1918 roku został dyrektorem Salin w Krakowie, a od 1919 roku – dyrektorem Państwowych Zakładów Salinarnych w Małopolsce[1]. Od października 1923 roku do wybuchu II wojny światowej pracował na AGH. W 1924 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego i objął kierownictwo Katedry Maszyn Górniczych. W latach 1924–1926 był dziekanem Wydziału Górniczego, prorektorem w kadencjach 1927/1928 oraz 1930/1931) i przez 2 kadencje rektorem Akademii (1928–1930).
W latach 1933–1935 był wiceprezydentem miasta Krakowa.
Był członkiem BBWR i później OZN. W 1930 roku został senatorem III kadencji (1930–1935) z listy państwowej BBWR. Ponownie został wybrany senatorem V kadencji (1938–1939)[2] z województwa krakowskiego, pracował w komisjach: budżetowej, oświatowej i prawniczej.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Anglii, gdzie organizował możliwość studiowania dla przebywających tam Polaków i uczył polskich studentów w Polish University College w Londynie. Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Przeszedł na emeryturę w 1966 roku w wieku 91 lat.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Odrodzenia Polski
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (maj 1938)
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (listopad 1938)[3].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był synem Franciszka, pracownika kopalni soli, i Józefiny z Widomskich. Ożenił się w 1901 roku z Anną Zechenter, z którą miał trzy córki: Kamilę, Annę i Jadwigę[3]. Kamila Skoczylas-Ciszewska była również profesorem i dziekanem Wydziału Geologii AGH.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Na nowej placówce Nowości Illustrowane 1919 nr 22 s.6
- ↑ Sylwetka Stanisława Skoczylasa na stronie Biblioteki Sejmowej – Parlamentarzyści RP. [dostęp 2013-01-01].
- ↑ a b Mieczysław Paszkiewicz i Stanisław Tadeusz Sroka: Skoczylas Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 38: Skimborowicz Hipolit – Skowroński Ignacy. Warszawa – Kraków: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk, 1998, s. 213–214. ISBN 83-86301-55-4.