Starzec jajowaty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Starzec jajowaty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

starzec

Gatunek

starzec jajowaty

Nazwa systematyczna
Senecio ovatus (G.Gaertn., B.Mey. & Scherb.) Willd.
Sp. Pl. ed. 4. 3: 2004 (1803)[3]
Synonimy
  • Jacobaea ovata G.Gaertn., B.Mey. & Scherb.
  • Senecio nemophilus Dumort.
  • Senecio nemophilus var. ovatus (G.Gaertn., B.Mey. & Scherb.) Dumort.
  • Senecio sarracenicus var. latifolius Lej.

Starzec jajowaty[4], starzec Fuchsa (Senecio ovatus (G.Gaertn., B.Mey. & Scherb.) Willd.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje pospolicie w Karpatach i Sudetach, na niżu spotkać go można (rzadko) na Śląsku, Wyżynie Małopolskiej, Wyżynie Lubelskiej i w Kotlinie Sandomierskiej.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Wzniesiona, naga, górą rozgałęziona, do 1,5 m wysokości. W dolnej części czerwonobrunatno wybarwiona. Cała łodyga aż po kwiatostan jest gęsto ulistniona. Pod ziemią roślina posiada pionowe kłącze.
Liście
Nagie, podłużnie lancetowate, ostre, piłkowanoząbkowane, zwężone w wyraźny, nieoskrzydlony ogonek. Ząbki liści są proste i niezagięte na szczycie. Środkowe i górne liście o zwężających się nasadach, zbiegających w bardzo wąsko oskrzydlony ogonek. Górne liście niewiele tylko mniejsze od dolnych, natomiast podsadki znacznie różnią się kształtem i wielkością.
Kwiaty
Koszyczki kwiatowe o średnicy 18–25 mm, zebrane w parasolowaty podbaldach. Walcowata i jednorzędowa okrywa koszyczków o długości 6–8 mm składa się zazwyczaj z ośmiu, nagich, lub rzadko gruczołowatych listków. U podstawy koszyczków znajdują się dodatkowe, skrętolegle ustawione listki. Na dnie koszyczków plewinki. Kwiaty siarkowożółte. Brzeżnych kwiatów języczkowych 5–8.
Owoc
Nagi z puchem kielichowym w postaci włosków.
Gatunki podobne
Gatunek bardzo podobny do starca gajowego. Przez Linneusza nieodróżniany od niego, przez niektórych botaników uważany za jego podgatunek.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. Senecio ovatus (G.Gaertn., B.Mey. & Scherb.) Willd., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-02-15].
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 165, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.