Stefan Gościcki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Antoni Mikołaj Gościcki

Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1868 Szasty
Data i miejsce śmierci	2 maja 1919 Tulibowo
Zawód, zajęcie	inżynier rolnik
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefan Antoni Mikołaj Gościcki (ur. 13 lutego 1868 w Szastach, zm. 2 maja 1919 w Tulibowie) – polski inżynier rolnik, ziemianin, działacz społeczny.

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Był synem Juliana Wincentego Gościckiego (1839–1905) i Franciszki z domu Strzeszewskiej (1845–1915). W 1893 w Lutocinie poślubił Mariannę Mieczkowską (1872–1944)^[1], z którą miał dziewięcioro dzieci, spośród nich do wieku dorosłego dożyli: Halina (1897–1989), Jadwiga (1898–1921), Hanna (1901–1987), Julian (1903–1939), Maria (1905–1994) – żona adwokata Stanisława Zgliczyńskiego, Stefan (1906–1984) i Zofia (1910–1996).

Absolwent Akademii Rolniczej w Dublanach. Po sprzedaży otrzymanego od ojca majątku w Reczewie w 1898 kupił majątek w Tulibowie^[2]. W kolejnych latach zakupił majątki w Glewie (1907) i Grochowalsku (1911)^[3]. Skutecznie rozwijał posiadane gospodarstwa, w tym m.in. przeprowadził melioracje, unowocześnił hodowlę zwierząt i w 1911 w Grochowalsku uruchomił gorzelnię, która w latach 20. XX wieku przerabiała blisko 5000 kwintali ziemniaków rocznie^[4].

Angażował się w działalność społeczną. W 1904 doprowadził do utworzenia Ochotniczej Straży Pożarnej w Grochowalsku i do śmierci był jej prezesem^[5]. Wspierał renowację Kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Grochowalsku. Sfinansował budowę murowanej szkoły w Glewie i opłacał wynagrodzenie nauczyciela. Działał w utworzonej w 1916 Radzie Opiekuńczej powiatu lipnowskiego^[6]. Był jednym z członków założycieli założonego w 1901 Towarzystwa Rolniczego w Płocku^[7]. Z ramienia towarzystwa rolniczego był delegatem fachowej pomocy gospodarstw rolnych^[8]. Brał czynny udział w zorganizowanej w 1908 w Lipnie wystawie rolniczo–przemysłowej^[9].

W opinii jego współczesnych „Stefan Gościcki należał do ludzi bardzo uczynnych i lubianych, gdyż odnosił się zawsze zarówno do sąsiadów, jak służby folwarcznej lub przygodnych przybyszów z wielką życzliwością i gotowością dania pomocy”^[10].

W dniu 2 maja 1919 w trakcie niepokojów robotniczo-chłopskich, będących echem rewolucji w Rosji, został zamordowany przez niezidentyfikowanych napastników w swoim domu w Tulibowie. Razem z nim został zastrzelony jego pracownik Piotr Kostecki. Sprawa zabójstwa nie została wyjaśniona^[10].

• Jego grób znajduje się na cmentarzu w Grochowalsku.
• Przed kościołem Podwyższenia Krzyża Świętego w Grochowalsku znajduje się pomnik, upamiętniający Stefana Gościckiego i jego syna Juliana Gościckiego, który został odsłonięty 11 września 2016^[11].

• Tadeusz Świecki: Mazowsze Płockie w czasach wojny światowej i powstania państwa polskiego. Wyd. Czcionkami Drukarni Toruńskiej. Toruń 1933.
• Piotr Gałkowski: Ziemianie i ich własność w Ziemi Dobrzyńskiej w latach 1918-1947. Wyd. Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej w Rypinie. Rypin 1999.