Stefan Pietrusiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Pietrusiewicz
Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1909 ; Klwów
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1990 ; Warszawa
	Przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury
Okres	od 22 czerwca 1960; do 3 marca 1964
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych
Okres	od 5 kwietnia 1957; do 25 marca 1960
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Marian Olewiński
	Minister budownictwa
Okres	od 27 lutego 1957; do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Eugeniusz Szyr
	Minister przemysłu materiałów budowlanych
Okres	od 1 marca 1955; do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	;

Stefan Ireneusz Pietrusiewicz (ur. 24 lipca 1909 w Klwowie, zm. 9 lipca 1990 w Warszawie) – polski inżynier budownictwa lądowego i polityk. Minister przemysłu materiałów budowlanych (1955–1957), minister budownictwa (1957), minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (1957–1960) oraz przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury (1960–1964). Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Konstantego i Emilii, absolwent Politechniki Warszawskiej, w 1935 roku uzyskał stopień zawodowy inżyniera hydrotechnika. W latach 1928–1935 dozorca i robotnik, w 1935–1936 odbył służbę wojskową w Modlinie, następnie 1936–1939 kierownik budów wodno-melioracyjnych w Łodzi i Kaliszu. Jako podporucznik rezerwy saperów wziął udział w wojnie obronnej 1939. Wzięty do niewoli w Bitwie nad Bzurą. W latach 1939–1945 jeniec Oflagu II C Woldenberg (obecnie Dobiegniew).

Od 1945 członek Polskiej Partii Robotniczej, a następnie od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Porucznik i kapitan w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego oraz dyrektor Społecznego Przedsiębiorstwa Budowy Warszawa. Podsekretarz stanu w ministerstwach odbudowy (1945–1949), budownictwa (1949–1950), budownictwa miast i osiedli (1951), budownictwa przemysłowego (1951–1955). Od 1 marca 1955 do 5 kwietnia 1957 był ministrem przemysłu materiałów budowlanych. Od 27 lutego 1957 do 5 kwietnia 1957 był również ministrem budownictwa. Od 22 marca 1957 do 20 marca 1960 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych. Od 14 czerwca 1960 do 3 marca 1964 przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury. W latach 1964–1968 podsekretarz stanu w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, a następnie do 1974 dyrektor Instytutu Techniki Budowlanej.

W 1959 otrzymał Order Sztandaru Pracy I klasy^[1], w 1977 Order Budowniczych Polski Ludowej, a w 1965 Odznakę honorową "Za Zasługi dla Warszawy"^[2].

Był żonaty z Jadwigą Marią Petrusiewicz (1911-1977). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B35-2-17)^[3].

Jego siostrzeńcem był filozof, Leszek Kołakowski^[4].

Przypisy

↑ Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
↑ Odznaki honorowe "Za Zasługi dla Warszawy" [w:] "Głos Słupski", nr 15 (3841), 18 stycznia 1965, s. 1.
↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. Mapa cmentarzy. [dostęp 2020-04-04].
↑ Leszek Macanek-Kołakowski, minakowski.pl

Bibliografia

TadeuszT. Mołdawa TadeuszT., Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 410, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887 .
Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych b. PRL - Stefan Pietrusiewicz. Biuletyn Informacji Publicznej. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2016-05-10].

[1] Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.

[2] Odznaki honorowe "Za Zasługi dla Warszawy" [w:] "Głos Słupski", nr 15 (3841), 18 stycznia 1965, s. 1.

[3] Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. Mapa cmentarzy. [dostęp 2020-04-04].

[4] Leszek Macanek-Kołakowski, minakowski.pl

[1]

[2]

[3]

[4]

Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1909 Klwów
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1990 Warszawa
Przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury
Okres	od 22 czerwca 1960 do 3 marca 1964
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych
Okres	od 5 kwietnia 1957 do 25 marca 1960
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Marian Olewiński
Minister budownictwa
Okres	od 27 lutego 1957 do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Eugeniusz Szyr
Minister przemysłu materiałów budowlanych
Okres	od 1 marca 1955 do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia