Stefania Kaja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefania Kaja
Data i miejsce urodzenia

21 października 1921
Wolsztyn

Data i miejsce śmierci

15 lutego 2007
Poznań

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Poznaniu

Dziedzina sztuki

malarstwo, ceramika, grafika, medalierstwo

Stefania Kaja z domu Patalas (ur. 21 października 1921 w Wolsztynie, zm. 15 lutego 2007 w Poznaniu) – artystka związana z Wielkopolską. Ceramik, malarz, znawca średniowiecznej sztuki piastowskiej[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Rzeźby w Pracowni Ceramiki u prof. Rudolfa Krzywca, uzyskując absolutorium z architektury wnętrz w 1950 roku[2].

W pierwszych latach po studiach współpracowała z mężem zajmując się grafiką i wystawiennictwem. Od 1980 roku jej podstawową formą działalności artystycznej była ceramika, drobne formy rzeźbiarskie oraz medalierstwo. Najczęściej pracowała w glinie, tocząc swoje prace na kole i ozdabiając je patynami i szkliwami[2].

Jej prace w ceramice nawiązywały w swych formach do dawnej sztuki polskiej, minimalizując ornament i dekoratywność, na rzecz wyszukanej oszczędnej formy. Zajmowała się także medalierstwem (wiele realizacji dla miasta Poznania), maską ceramiczną, ceramiką użytkową, a także rysunkiem i ilustrowaniem książek. Była obsesyjnie związaną z Wielkopolską. Pod koniec życia poświęciła się malarstwu tworząc cykle obrazów olejnych i monotypii. Wszystkie korzenie znajdowała w krajobrazie swego dzieciństwa, okolic Nowego Tomyśla i Wolsztyna, a jej prace stopniowo odchodziły od realizmu[1].

Należała do poznańskiej Ceramicznej Grupy Twórczej (CGT) „Angoba” przy Biurze Wystaw Artystycznych[3].

Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Jej prace można oglądać na wystawach w zbiorach prywatnych i państwowych[1][2][4][5][6][7].

Jej mężem był Zbigniew Kaja (grafik, plakacista). Miała dwóch synów: Przemysława (fotograf) i Ryszarda (scenograf, malarz)[1].

Ilustrowane publikacje (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Mirosława Komolka, Stanisław Sierpowski: Leszno. Zarys dziejów. Poznań 1987
  • Henryk Błaż: Dla przyjaciół. Nowy Tomyśl 1987
  • Joachim Zdrenka: Polityka zagraniczna książąt szczecińskich w latach 1295-1411. Słupsk 1987
  • Łucja Danielewska: Wiersze kwiatowe Łucji Danielewskiej wraz z horoskopami. Nowy Tomyśl 1990
  • Łucja Danielewska: Fraszki ziołowe. Nowy Tomyśl 1992
  • Mineko Koyama: Wiersze kwiatowe. Nowy Tomyśl 1993
  • Łucja Danielewska: Oczy przestrzeni. Nowy Tomyśl 1994
  • Lech Tuchocki: A miał być motyl. Nowy Tomyśl 1994
  • Lech Tuchocki: Wiersze wybrane. Nowy Tomyśl 1997[8]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Nota biograficzna Stefanii Kai. [w:] Wystawa malarska [on-line]. Pałac w Rybnej. [dostęp 2012-10-13].
  2. ↑ a b c Magdalena Weber: Ceramika w Poznaniu. Od roku 1945 do teraźniejszości. Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2003, s. 68.
  3. ↑ Magdalena Weber: Ceramika w Poznaniu. Od roku 1945 do teraźniejszości. Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2003, s. 8.
  4. ↑ Karta wstępu na wystawę w Barcelonie
  5. ↑ Karta wstępu na wernisaż w Berlinie
  6. ↑ Stefania Kaja. Nota biograficzna. [w:] Impressum [on-line]. Bernd Hoppe. [dostęp 2012-10-13].
  7. ↑ Wystawa w Urzędzie Miasta. Poznański Serwis Oświatowy, 2005-03-04. [dostęp 2012-11-01].
  8. ↑ Kaja, Stefania. [w:] Katalog [on-line]. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2012-11-01].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefania_Kaja&oldid=61796249”