Sterowiec szkieletowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sterowiec szkieletowy – rodzaj aerostatu z silnikiem, którego szkielet kadłuba jest wykonany z drewna (dawniej) lub duraluminium (później), po czym pokryty specjalną powłoką, powlekaną od zewnątrz substancjami zapewniającymi dużą gładkość powierzchni oraz odporność na promieniowanie słoneczne i wilgoć.

• Graf Zeppelin
• LZ 129 Hindenburg

• Sterowce niemieckie w latach 1900-1939. mars.slupsk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-14)].