Steve Hogarth – Wikipedia, wolna encyklopedia

Steve Hogarth
	; Steve Hogarth, 2007
Imię i nazwisko	Ronald Stephen Hoggarth
Pseudonim	h
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1956 ; Kendal
Instrumenty	gitara, instrumenty klawiszowe, instrumenty perkusyjne
Typ głosu	tenor
Gatunki	rock neoprogresywny, rock progresywny
Zawód	wokalista
Wydawnictwo	Racket Records
Powiązania	Marillion, How We Live, The Europeans, The H-Band
	Zespoły
	Marillion
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Steve Hogarth, właśc. Ronald Stephen Hoggarth (ur. 14 maja 1956^[2] w Kendal) – brytyjski muzyk, wokalista zespołu Marillion, znany także jako H^[3].

Były muzyk zespołów The Europeans i How We Live.

Kariera muzyczna

Marillion w Empiku – Steve Hogarth pośrodku

Urodził się w 1956 roku, niektóre źródła podają rok 1959. Jako pianista-samouk karierę muzyczną rozpoczął w 1981 w szkockim zespole The Europeans. Zgłosił się z ogłoszenia na przesłuchanie ponieważ grupa poszukiwała klawiszowca. Występował w zespole do 1985 tworząc cztery albumy, w tym także koncertowe.

Odszedł z grupy z drugim muzykiem zespołu Colinem Woore tworząc zespół How We Live. Ich album z 1987 Dry Land nie zdobył uznania na rynku muzycznym. Zdesperowany Hogarth rozważał podjęcie pracy mleczarza, ale po rozmowach z przyjacielem Darrylem Wayem i producentami muzycznymi wysłał swoje nagrania do zespołu Marillion, który poszukiwał wokalisty po rozstaniu z Fishem w 1988.

Po przesłuchaniu zespół chciał go przyjąć, Hogarth jednak zwlekał z podjęciem decyzji, gdyż rozważał także zaangażowanie się w trasę koncertową w USA z zespołem The The. W końcu zaakceptował ofertę Marillion, gdyż zespołowi zależało na wkładzie własnym artysty, a nie powielaniu dokonań poprzednika.

Do 2005 nagrał razem z Marillion 9 płyt studyjnych. Wydał także jeden solowy album pod pseudonimem 'H' – Ice Cream Genius, wspólnie z keybordzistą zespołu Porcupine Tree Richardem Barbieri oraz muzykami Dave'em Gregorym i Clemem Burke z zespołu Blondie. Album ten obejmuje wiele muzycznych stylów od melodyjnego popu do cięższego, bardziej kontemplacyjnego rocka progresywnego.

Następnym przedsięwzięciem artysty był The H-Band, gdzie wspólnie z innymi muzykami koncertował na wielu europejskich trasach. Współpracował z takimi muzykami jak gitarzystą Azizem Ibrahimem z zespołu Stone Roses, perkusistą Andym Gangadeenem z Massive Attack i basistą Jinglesem. Ze Steve’em Hogarthem i zespołem Marillion współpracuje także wiolonczelistka Stephanie Sobey-Jones. Ostatnio jego trasa koncertowa h Natural odbyła się wiosną i latem 2006. Podczas niej występował solowo i grał na fortepianie, wplatając między utwory komentarz i konwersację z publicznością. 11 czerwca 2006 wystąpił na koncercie w warszawskim kinoteatrze „Bajka”.

Podczas solowych występów Steve Hogarth oprócz wykonywania piosenek własnych i zespołu Marillion wykonuje m.in. covery takich artystów jak Leonard Cohen, Kate Bush, John Lennon.

Twórczość poza zespołem Marillion

Albumy z zespołem The Europeans

1982 Vocabulary
1983 Recognition
1984 Recurring Dreams
1984 Live

Albumy z zespołem How We Live

1987 Dry Land

Występy gościnne

Jako klawiszowiec

1983 – Annabel Lamb: Once Bitten
1986 – Do Re Mi: Domestic Harmony
1986 – The The: Infected
1988 – Toni Childs: Reunion

Jako wokalista

1987 – Blue Yonder: Blue Yonder
1987 – Julian Cope: Saint Julian
1990 – Rock Against Repatriation: 'Sailing'
1998 – Chucho Merchan: Ocean Songs
1999 – John Wesley: The Emperor Falls

Solowa dyskografia

1997 Ice Cream Genius
2002 Live Spirit: Live Body

Przypisy

↑ ^a ^b Gary Hill: Steve Hogarth Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
↑ Oficjalna biografia
↑ Dale Jensen: Marillion Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Steve Hogarth w bazie IMDb (ang.)
Strona oficjalna
Strona oficjalna zespołu Marillion
H-Tunes. h-tunes.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-22)].
Relacja z występu w Polsce

[www.allmusic.com-1] Gary Hill: Steve Hogarth Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).

[2] Oficjalna biografia

[3] Dale Jensen: Marillion Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

Albumy studyjne	Script for a Jester’s Tear Fugazi Misplaced Childhood Clutching at Straws Seasons End Holidays in Eden Brave Afraid of Sunlight This Strange Engine Radiation Marillion.com Anoraknophobia Marbles Somewhere Else Happiness Is the Road Less Is More Sounds That Can’t Be Made Fuck Everyone and Run (F E A R) With Friends from the Orchestra An Hour Before It’s Dark
Nagrania koncertowe	Recital of the Script Real to Reel Live from Loreley From Stoke Row to Ipanema Live at the Borderline Live in Caracas Live in Glasgow Made Again Rochester Piston Broke Unplugged at the Walls Zodiac Shot in the Dark A Piss-up in a Brewery Anorak in the UK Live Brave Live 2002 View from the Balcony Before First Light Christmas in the Chapel Marbles on the Road Popular Music Wish You Were Here Marbles by the Sea Smoke Mirrors
Kompilacje	1982–86 The Videos B Sides Themselves A Singles Collection The Best of Both Worlds Marillion.co.uk Crash Course (2001, 2002, 2004) The EMI Singles Collection View From the Balcony The Best of Marillion Curtain Call Less Is More
Single	"Market Square Heroes" "He Knows, You Know" "Garden Party" "Punch and Judy" "Assassing" "Kayleigh" "Lavender" "Heart of Lothian" "Lady Nina" "Welcome to the Garden Party" "Incommunicado" "Sugar Mice" "Warm Wet Circles" "Freaks" "Hooks in You" "The Uninvited Guest" "Easter" "Cover My Eyes" "No One Can" "Dry Land" "Sympathy" "No One Can (II)" "The Great Escape" "The Hollow Man" "Alone Again in the Lap of Luxury" "Beautiful" "Man of a Thousand Faces" "80 Days" "These Chains" "Between You and Me / Map of the World" "You’re Gone" "Don’t Hurt Yourself" "The Damage" "You’re Gone (remix)" "See It Like a Baby" "Thankyou Whoever You Are / Most Toys"