Strugarka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Strugarka – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn.
Strugarka do metalu
[edytuj | edytuj kod]Strugarka do metalu – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn. Występują w nich następujące ruchy skrawania: ruch główny prostoliniowy oraz ruch posuwowy prostoliniowy, okresowy.
Rozróżnia się:
- strugarki ogólnego przeznaczenia;
- strugarki specjalizowane:
- do kół zębatych, do obróbki krawędzi blach, do łóż obrabiarek, kopiarki itp...
- strugarki specjalne (branżowe).
Strugarki ogólnego przeznaczenia dzieli się na:
- strugarki wzdłużne – ruchomy stół z obrabianym przedmiotem, nieruchome narzędzie
- strugarki poprzeczne - ruchome narzędzie skrawające, nieruchomy przedmiot
- strugarki pionowe, zwane dłutownicami.
- Strugarka poprzeczna
- Napęd suwaka strugarki poprzecznej
- Zabytkowa strugarka wzdłużna z pasowym napędem stołu
Strugarka do drewna
[edytuj | edytuj kod]Strugarki do drewna dzielą się na strugarki do płaszczyzn i do strugania kształtowego. Strugarka do płaszczyzn "grubościówka" służy do nadania struganej desce określonej grubości. Może obrabiać jedną, dwie lub cztery płaszczyzny jednocześnie.
- Głowica strugająca z nożami
- Strugarka do płaszczyzn
- Strugarka grubościówka
W stolarstwie do dłutowania i żłobienia stosuje się dłutownice łańcuchowe.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- strugarka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2010-03-16] .