Struktura Kościoła Zielonoświątkowego w RP – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręgi Kościoła Zielonoświątkowego w RP

Kościół Zielonoświątkowy w RP podzielony jest na 7 okręgów[1], w ramach których w 2011 roku działało 220 zborów (społeczności lokalnych). Kościół zrzeszał według stanu na 2011 rok 22 429 wiernych[2]. Na czele każdego okręgu stoi prezbiter okręgowy.

Lp. Okręg Województwa Prezbiter okręgowy[1] Liczba zborów[potrzebny przypis]
1. centralny mazowieckie, łódzkie pastor Piotr Karaś 16
2. południowy małopolskie, śląskie pastor Leszek Mocha 36
3. pomorski kujawsko-pomorskie, pomorskie pastor Józef Wziątek 28
4. północny podlaskie, warmińsko-mazurskie pastor Krzysztof Hawrus 24
5. wschodni lubelskie, świętokrzyskie, podkarpackie pastor Dariusz Hapoń 30
6. zachodni dolnośląskie, opolskie pastor Mirosław Szatkowski 44
7. zachodnio-wielkopolski lubuskie, wielkopolskie, zachodniopomorskie pastor Stanisław Cieślar 38

Ponadto kościół posiada około 20 zborów polonijnych na Litwie, w Niemczech, Grecji, Kanadzie, USA i Australii[3]. Nie należą one do żadnego z okręgów, podlegają bezpośrednio Naczelnej Radzie Kościoła.

Zmiany granic okręgów

[edytuj | edytuj kod]

KZ kilkakrotnie zmieniał swój podział na okręgi. KZ w latach 1988-1996 był podzielony na dwanaście okręgów[4]. W 1992 roku na Nadzwyczajnym Posiedzeniu NRK gdy zastanawiano się nad zmniejszeniem liczby okręgów, Mieczysław Czajko zaproponował następujące kryteria, według których należałoby dokonać nowego podziału: obszar, liczba zborów, liczba członków[5].

Na III Synodzie Kościoła w 1996 roku zatwierdzono podział na sześć okręgów[6]. Zmiana została podyktowana chęcią wzmocnienia organizacyjnego i finansowego okręgu, a także lepszego zarządzania zborami w okręgu[7]. Ze względu na nowy podział administracyjny Polski w 1999 na synodzie w 2000 wprowadzono nowy podział na siedem okręgów[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Po Synodzie. kz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-25)]., Kościół Zielonoświątkowy w Polsce (kz.pl) [dostęp 2012-11-20]
  2. ↑ Główny Urząd Statystyczny: Mały rocznik statystyczny Polski 2012. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2012, s. 134.
  3. ↑ Pamiętaj o Polonii Kosciol.pl
  4. ↑ Tymiński 1999 ↓, s. 60-61.
  5. ↑ Czajko 2014 ↓, s. 277.
  6. ↑ Tymiński 1999 ↓, s. 61.
  7. ↑ Tymiński 1999 ↓, s. 69.
  8. ↑ M. Kamiński: Kościół Zielonoświątkowy w Polsce w latach 1988-2008 : Studium historyczno-ustrojowe. Warszawa: Wydawnictwo Arka, 2012, s. 147, 148. ISBN 978-83-905704-8-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mieczysław Czajko: Życie, życie moje.... Wyd. 2. Szczecin: Compassion, 2014. ISBN 978-83-7978-007-5.
  • Michał Tymiński: Kościół Zielonoświątkowy w Polsce. Wrocław: Misja „Życie”, 1999, s. 60-61. ISBN 83-911305-4-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Struktura_Kościoła_Zielonoświątkowego_w_RP&oldid=73147875”