Burdon – Wikipedia, wolna encyklopedia
Skye Boat Song wykonane na dudach, burdon słyszalny przez całą długość trwania utworu.
Burdon (fr. bourdon, wł. bordone) – stały, najczęściej basowy dźwięk, pełniący rolę prymitywnego akompaniamentu[1][2]. Może występować również jako dwudźwięk.
Burdon oznacza także część instrumentu muzycznego, która wydaje stały, zazwyczaj niski dźwięk, np. jedna lub więcej piszczałek burdonowych w dudach i musette, oraz struna burdonowa w chordofonach szyjkowych – nieskracalna, rezonująca, poprowadzona obok podstrunnicy lub pod nią (lira korbowa, lira da braccio, lira da gamba[3], langspil[4], teorban[5], arcylutnie[6], setar[7], hardingfele[8])[1][2].
Burdon to także jeden z zamkniętych głosów wargowych w organach (8’ i 4’)[9]. Charakteryzuje się bardzo subtelnym, cichym i miękkim dźwiękiem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. D. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
- ↑ a b Baculewski et al. 1995 ↓, s. 129.
- ↑ Baculewski et al. 1995 ↓, s. 500.
- ↑ Baculewski et al. 1995 ↓, s. 396.
- ↑ Baculewski et al. 1995 ↓, s. 897.
- ↑ Baculewski et al. 1995 ↓, s. 509.
- ↑ Baculewski et al. 1995 ↓, s. 386.
- ↑ Baculewski et al. 1995 ↓, s. 614.
- ↑ Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968, s. 31. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).