Strzygonia choinówka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Panolis flammea | |
(Denis & Schiffermüller, 1775) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | strzygonia choinówka |
Strzygonia choinówka, sówka choinówka (Panolis flammea) – gatunek motyla z rodziny sówek (Noctuidae). Gatunek typowy rodzaju Panolis. Szkodnik drzew iglastych, głównie sosny. Występuje w całej Europie.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Motyl o rozpiętości skrzydeł 30–33[1] mm. Ubarwienie zmienne. Pierwsza para skrzydeł od jasnopomarańczowych po ceglastoczerwone lub jasnoszare z dwiema jasnymi plamkami, z czego jedna często nerkowata. Ciało krępe, silnie owłosione, wokół oczu szlary.
Larwa (gąsienica) o długości do 50 mm ma zabarwienie zielone, po bokach białe paski. Nad odnóżami (8 par) pasek koloru żółtego. Głowa lśniąca, u młodej larwy zielona, u starszych brązowa.
Poczwarka typu zamkniętego, ciemnobrunatna o długości 18–20 mm. Na końcu odwłoka dwa niewielkie kolce. Dobrze widoczny zarys skrzydeł i segmentów odwłoka.
Biologia
[edytuj | edytuj kod]Imago pojawia się od marca do czerwca[1]. Rójka rozpoczyna się w kwietniu i trwa do maja. Samice składają bochenkowate, jasnozielone jaja na igłach i młodych pędach sosny (Pinus silvestris). Młode gąsienice ogryzają igły, stare zjadają je całkowicie oraz nagryzają pączki i korę młodych pędów. Na przezimowanie schodzą do ściółki. Zimuje poczwarka. Przepoczwarczenie następuje w ziemi[1].
Prognozowanie
[edytuj | edytuj kod]Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny oraz dodatkowo poszukiwania wiosenne (obserwacja lotu motyli, liczenie jaj i larw w koronach ściętych drzew).
Zapobieganie
[edytuj | edytuj kod]Urozmaicanie składów gatunkowych drzewostanów, metody mezo- i makrobiologiczne (wykorzystanie owadów pasożytniczych i drapieżnych oraz owadożernych ptaków i ssaków), kompleksowo-ogniskowa metoda ochrony lasu (remizy).
Zwalczanie
[edytuj | edytuj kod]Owada zwalcza się tylko przy krytycznym zagrożeniu drzewostanów. Stosuje się środki biologiczne oparte na wirusach krysztalicy i bakteriach Bacillus thuringensis. W ostateczności preparaty chemiczne (acylomocznikowe i syntetyczne pyretroidy).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Heiko Bellmann: Atlas motyli. Rozpoznawanie i klasyfikowanie. Część 2. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2011. ISBN 978-83-268-0592-9.