Sukmana – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukmana (z węg. szokmány od tur. çekman – sukno, ubranie) – dawne męskie okrycie wierzchnie z sukna samodziałowego (prosta tkanina z krosna ręcznego), długie do kostek lub kolan, rozszerzane poniżej pasa, z długimi do nadgarstków rękawami, dopasowane na piersiach. Rzadko barwione, zwykle w kolorze naturalnej, jasnej wełny, szarawe, bure lub brązowe.

W Polsce sukmana była noszona przede wszystkim przez chłopów, choć bogatsi chłopi naśladowali szlachtę i nosili proste żupany^[1]. Sukmany były zarówno strojem użytku codziennego, jak i reprezentacyjnym (zdobione haftami, guzikami, kołnierzem). Podobne ubiory występowały w innych krajach, często stając się popularnym elementem ubioru ludowego. W Polsce noszona do lat 30. XX wieku.

Sukmanę często zwano również kapotą lub siermięgą^[2].

Przypisy

↑ Sukmana sandomierska [online], www.zamek-sandomierz.pl [dostęp 2023-09-28] (pol.).
↑ Słownik języka polskiego (pod red. W. Doroszewskiego).

Bibliografia

Encyklopedia Polski. Kraków: Wydawnictwo R. Kluszczyński, 1996, s. 652, ISBN 83-86328-60-6
Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1991, s. 813

[1] Sukmana sandomierska [online], www.zamek-sandomierz.pl [dostęp 2023-09-28] (pol.).

[2] Słownik języka polskiego (pod red. W. Doroszewskiego).

[1]

[2]