Sulpicja Młodsza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sulpicja (II) Młodsza (I wiek n.e.) – rzymska poetka z czasów panowania cesarza Domicjana, znana głównie dzięki utworom Marcjalisa, wspomniana również w twórczości Auzoniusza, Sydoniusza Apolinarego i Fabiusza Fulgencjusza.
Niewiele wiadomo o jej życiu. Jej mężem był Calenus, prawdopodobnie będący mecenasem Marcjalisa. Z jego tekstów (Epigramaty X 35; X 38) pochodzi większość informacji na temat poetki, w tym dotycząca jej małżeństwa trwającego co najmniej 15 lat[1][2].
Jako autorka poezji erotycznej lub satyrycznej zaliczana do nielicznych Rzymianek, których twórczość mogła ocaleć, m.in. przypisywany jej 70-wersowy utwór poetycki (tzw. Sulpiciae conquestio) napisany heksametrem (obecnie uważany za naśladownictwo z IV-V wieku)[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sulpicia, Carmina Omnia, section 1 [online], www.perseus.tufts.edu [dostęp 2021-11-07] .
- ↑ a b Mario Citroni , Sulpicia (2), Latin poet, Oxford Research Encyclopedia of Classics, 22 grudnia 2015, DOI: 10.1093/acrefore/9780199381135.001.0001/acrefore-9780199381135-e-6127 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ Carol U. Merriam , The Other Sulpicia, „The Classical World”, 84 (4), 1991, s. 303–305, DOI: 10.2307/4350812, ISSN 0009-8418, JSTOR: 4350812 [dostęp 2021-11-07] .
Kontrola autorytatywna (osoba):