Surdut – Wikipedia, wolna encyklopedia

Surdut z XVIII i 2 połowy XIX wieku

Surdut – męski strój wizytowy w formie długiej marynarki, szczególnie popularny na przełomie XIX i XX wieku^[1].

Dawniej surdut był strojem zarówno dziennym jak i wieczorowym. Do czasów współczesnych jednak zachowała się jedynie jego dzienna wersja.^{[potrzebny przypis]} Niekiedy surdutem nazywa się także pospolitą w dawnej wsi kapotę^[2].

Tę sekcję należy dopracować:

brak chronologii, chaotyczne wymieszanie informacji (często niezwiązanych z tematem).
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

W wiekach od XVII do początku XIX surdut, ówcześnie nazywany także redyngotą nazywano krótki, obcisły rodzaj płaszcza^[3][4]. Od tej, pierwotnej wersji surduta powstała jego przystosowana do jazdy na koniu odmiana, czyli frak, który w tamtych czasach nie był jeszcze strojem wieczorowym (sama kategoria strojów wieczorowych powstała dopiero, gdy powszechnym stało się oświetlenie sztuczne). W wieku XIX surdut znacząco się zmienił stając się eleganckim strojem wizytowym (a nie tak jak przedtem, codziennym). Pod koniec XVIII wieku rolę surduta jako munduru wojskowego zaczął przejmować frak. Już w czasach Wojen napoleońskich znaczna część oddziałów Napoleona I umundurowana była we fraki. Stan ten trwał ponad sto lat, gdyż Francja do I wojny światowej przystępowała w wojskiem uzbrojonym w granatowe kurtki krojem wciąż przypominające frak^[5].

• Nicholas Antongiavanni: The Suit. New York: HarperCollins Publishers, 2006. ISBN 0-06-089186-6. Brak numerów stron w książce