Sylwia Nowak (botanik) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sylwia Nowak (ur. 22 marca 1971 w Opolu^[1]) – polska botanik, doktor habilitowany nauk biologicznych, związana z Uniwersytetem Opolskim.

W 1995 ukończyła studia z zakresu ochrony środowiska na Uniwersytecie Opolskim^[1][2]. W 2005 obroniła na Uniwersytecie Wrocławskim pracę doktorską z biologii Zróżnicowanie agrofitocenoz siedlisk zasadowych i kwaśnych obszaru występowania wychodni węglanowych na Śląsku Opolskim napisaną pod kierunkiem Jadwigi Anioł-Kwiatkowskiej^[3]. Stopień doktora habilitowanego nauk biologicznych uzyskała na Uniwersytecie Opolskim w 2014 na podstawie pracy Zróżnicowanie syntaksonomiczne, uwarunkowania siedliskowe, chorologia i endemizm zbiorowisk segetalnych Tadżykistanu^[1].

Pracuje na Uniwersytecie Opolskim, w Instytucie Biologii, na stanowisku profesora uczelni^[2]. Zajmuje się geobotaniką, bada florę i zbiorowiska roślinne Azji Środkowej, m.in. Tadżykistanie, Kirgistanie i Uzbekistanie^[1].

Jej mężem jest botanik Arkadiusz Nowak. Razem z nim oraz Marcinem Nobisem otrzymała w 2016 Medal im. Władysława Szafera^[4].