Syntaktyka (językoznawstwo) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Syntaktyka, składnia (gr. σύνταξις sýntaxis – „porządek, szyk”, συντακτικός syntaktikós – „porządkujący”^[1]^[2]^[3]) – dział językoznawstwa, który zajmuje się budową wypowiedzeń.

Syntaktyka (w ujęciu tradycyjnym) bada takie zjawiska jak funkcje wyrazów w zdaniu (funkcja podmiotu, orzeczenia, dopełnienia itd.), zależności między wyrazami w zdaniu (np. związek zgody, związek rządu, związek przynależności) czy szyk wyrazów w wypowiedzeniu.

W odmiennym ujęciu (występującym w gramatyce generatywnej) syntaktyka opisuje sposoby łączenia się morfemów w zdania. W ujęciu gramatyki generatywnej syntaktyka przeciwstawia się semantyce i fonologii, morfologia natomiast stanowi część fonologii i syntaktyki.

Zobacz też

syntaktyka w logice, zwana też czasem składnią logiczną
składnia dialektalna (gwarowa)

Przypisy

↑ Władysław Kopaliński: syntagma; syntaksa; syntaktyka; syntaktyczny. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-15)].
↑ Henry George Liddell, Robert Scott: σύνταξις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).
↑ Henry George Liddell, Robert Scott: συντακτικός. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).

[1] Władysław Kopaliński: syntagma; syntaksa; syntaktyka; syntaktyczny. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-15)].

[2] Henry George Liddell, Robert Scott: σύνταξις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).

[3] Henry George Liddell, Robert Scott: συντακτικός. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).

[1]

[2]

[3]