System Integracji Środkowoamerykańskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

System Integracji Środkowoamerykańskiej

Sistema de la Integración Centroamericana

Państwa członkowskie SICA
Język roboczy	hiszpański
Siedziba	San Salvador
Członkowie	8 + 8 obserwatorów
Utworzenie	1991
Strona internetowa

System Integracji Środkowoamerykańskiej (SICA, hiszp. Sistema de la Integración Centroamericana) – organizacja międzynarodowa powołana w 1991 roku, której celem jest wspieranie integracji politycznej, gospodarczej i społecznej krajów Ameryki Środkowej. SICA rozpoczęła funkcjonowanie 1 lutego 1993 roku, a jej siedziba znajduje się w San Salvador w Salwadorze.

Do Systemu Integracji Środkowoamerykańskiej należy osiem państw członkowskich. Osiem państw posiada status obserwatora.

Wśród instytucji organizacji znajdują się między innymi:

• Parlament Środkowoamerykański
• Środkowoamerykański Trybunał Sprawiedliwości^[1]

•  Belize
•  Dominikana
•  Gwatemala
•  Honduras
•  Kostaryka
•  Nikaragua
•  Panama
•  Salwador

•  Meksyk
•  Chile
•  Brazylia
•  Argentyna
•  Peru
•  Stany Zjednoczone
•  Ekwador
•  Urugwaj
•  Kanada
•  Boliwia

^[2]

•  Tajwan
•  Hiszpania
•  Niemcy
•  Włochy
•  Japonia
•  Australia
•  Korea Południowa
•  Francja
• Stolica Apostolska
•  Wielka Brytania
• Unia Europejska
•  Nowa Zelandia
•  Maroko
•  Katar
•  Turcja
• Zakon Maltański
•  Serbia
•  Rosja
•  Szwecja
•  Egipt
•  Gruzja
•  Zjednoczone Emiraty Arabskie
•  Grecja

^[2]

• Mercosur

• Frequently Asked Questions. Sistema de la Integración Centroamericana. [dostęp 2010-05-15]. (ang. • hiszp.).