System vancouverski – Wikipedia, wolna encyklopedia

System vancouverski (ang. Vancouver system), określany także jako system autor-numer – sposób podawania odwołań w pracach naukowych. Jest popularny w naukach przyrodniczych i jest jednym z dwóch systemów odwołań stosowanych w medycynie[1], drugim jest system harwardzki nazywany też systemem autor-data.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa system vancouverski pochodzi od miejscowości Vancouver w Kanadzie, gdzie w roku 1978 spotkali się redaktorzy głównych czasopism medycznych w celu ustalenia formatu manuskryptów wymaganego w ich czasopismach. Ustalone przez nich wymagania dotyczące formatowania opisów bibliograficznych został opracowane przez National Library of Medicine i w roku 1979 opublikowane. Grupa przekształciła się w Międzynarodowy Komitet Wydawców Czasopism Medycznych (ang. International Committee of Medical Journal Editors – ICMJE)[2]. System był rozwijany przez National Library of Medicine w Stanach Zjednoczonych[3], której wersja według BMA powinna być traktowana jako obowiązująca Brytyjskie Stowarzyszenie Medyczne (BMA)[1].

W kolejnych latach były publikowane następne wersje Jednolitych Wymagań (ang. „Uniform Requirements”). W roku 1991 publikacja BMJ[4], w 1995 publikacja CMAJ[5] i w roku 1997 publikacja Annals of Internal Medicine[6]. Czasopisma zostały poproszone o cytowanie wersji 1997 JAMA[7], podczas drukowania kolejnych Jednolitych Wymagań. Redaktorzy Haematologia od roku 2004 proszą autorów o odwiedzenie strony www.icmje.org, na której znajduje się wersja Jednolitych Wymagań z 2003 roku[2]. Wydanie ICMJE z roku 2007, w paragrafie IV.A.9.b. Styl i format odwołania, odnosi się do szczegółowego stylu cytowań w medycynie[8].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Oznaczenia cytowania

[edytuj | edytuj kod]

Cytowania są ponumerowane w kolejności występowania w tekście, oznaczane są cyframi arabskimi w nawiasach okrągłych (1), nawiasach kwadratowych [1], jako indeks górny 1 lub jako kombinacja [1].

Format cytowań

[edytuj | edytuj kod]

Różne formaty są stosowane dla poszczególnych typów publikacji np. książek, artykułów w czasopismach itp[9][10]. Imiona autorów skracane są do maksymalnie dwóch inicjałów[8]. W przypadku cytowań medycznych nie ma wyraźnego nakazu pomijania kropek (R.K. do RK).

Artykuły w czasopismach

[edytuj | edytuj kod]

Standardy artykułów w czasopismach

  • Leurs R, Church MK, Taglialatela M. H1-antihistamines: inverse agonism, anti-inflammatory actions and cardiac effects. Clin Exp Allergy. 2002 Apr;32(4):489-98.

Jeśli czasopismo prowadzi ciągła numerację stron w całej objętości, miesiące i numer może zostać pominięty:

  • Thomas MC. Diuretics, ACE inhibitors and NSAIDs – the triple whammy. Med J Aust. 2000;172:184–185.

Jeśli artykuł został napisany przez więcej niż sześciu autorów po szóstym wpisywane jest et al.:

  • Guilbert TW, Morgan WJ, Zeiger RS, Mauger DT, Boehmer SJ, Szefler SJ, et al. Long-term inhaled corticosteroids in preschool children at high risk for asthma. N Engl J Med. 11 May 2006;354(19):1985–97.

Jednak NLM wymienia wszystkich autorów artykułu.

Jako parametr opcjonalny może być dodany identyfikator w bazie danych:

  • von Itzstein M, Wu WY, Kok GB, Pegg MS, Dyason JC, Jin B, et al. Rational design of potent sialidase-based inhibitors of influenza virus replication. Nature. 1993 Jun 3;363(6428):418-23. Cited in PubMed; PMID 8502295.

Artykuły w języku innym niż angielski

Dla artykułów w językach innych niż angielski podawana jest pełna nazwa języka po angielsku:

  • Forneau E, Bovet D. Recherches sur l'action sympathicolytique d'un nouveau dérivé du dioxane. Arch Int Pharmacodyn. 1933;46:178-91. French.

National Library of Medicine dodaje angielskie tłumaczenia tytułu w nawiasach kwadratowych. Język artykułu jest określany po numerach stron.

Książki

[edytuj | edytuj kod]

Autorzy są osobami

  • Rang HP, Dale MM, Ritter JM, Moore PK. Pharmacology. 5th ed. Edinburgh: Churchill Livingstone; 2003.

Autorzy są redaktorami

  • Beers MH, Porter RS, Jones TV, Kaplan JL, Berkwits M, redaktorzy. The Merck manual of diagnosis and therapy. 18th ed. Whitehouse Station (NJ): Merck Research Laboratories; 2006.

Autorzy rozdziału w redagowanej publikacji

  • Glennon RA, Dukat M. Serotonin receptors and drugs affecting serotonergic neurotransmission. W: Williams DA, Lemke TL, redaktorzy. Foye's principles of medicinal chemistry. 5th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2002.

Materiały elektroniczne

[edytuj | edytuj kod]

Strony internetowe

  • Drug-interactions.com [strona domowa w Internecie]. Indianapolis: Indiana University Department of Medicine; 2003 [aktualizowana 17 maja 2006; cytowana 30 maja 2006]. Dostępna z: http://medicine.iupui.edu/flockhart/

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b E-resources - The British Medical Association. [dostęp 2012-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-20)].
  2. ↑ a b International Committee of Medical Journal Editors (ICMJE): Uniform Requirements for Manuscripts Submitted to Biomedical Journals: writing and editing for biomedical publication.. „Haematologica”. 89 (3), s. 264, Mar 2004. PMID: 15020262. 
  3. ↑ International Committee of Medical Journal Editors (ICMJE) Uniform Requirements for Manuscripts Submitted to Biomedical Journals: Sample References. [dostęp 2012-04-18].
  4. ↑ Uniform requirements for manuscripts submitted to biomedical journals. International Committee of Medical Journal Editors.. „BMJ”. 302 (6772), s. 338-41, Feb 1991. PMID: 2001512. 
  5. ↑ Uniform requirements for manuscripts submitted to biomedical journals. International Committee of Medical Journal Editors.. „CMAJ”. 152 (9), s. 1459-73, May 1995. PMID: 7728695. 
  6. ↑ Uniform requirements for manuscripts submitted to biomedical journals. International Committee of Medical Journal Editors.. „Ann Intern Med”. 126 (1), s. 36-47, Jan 1997. PMID: 8992922. 
  7. ↑ Uniform requirements for manuscripts submitted to biomedical journals. International Committee of Medical Journal Editors.. „JAMA”. 277 (11), s. 927-34, Mar 1997. PMID: 9062335. 
  8. ↑ a b Patrias K, author; Wendling D, editor. Citing Medicine: The NLM Style Guide for Authors, Editors, and Publishers [Internet]. 2nd edition. Bethesda (MD): National Library of Medicine (US); 2007-.
  9. ↑ Vancouver (Numbered) System — University of Leicester. [dostęp 2012-04-18].
  10. ↑ References/Bibliography Vancouver Style. [dostęp 2012-04-18].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=System_vancouverski&oldid=74560292”