Szczęśliwy Lazzaro – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 13 maja 2018 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 125 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | Alice Rohrwacher |
Główne role | Adriano Tardiolo |
Zdjęcia | Hélène Louvart |
Scenografia | Emita Frigato |
Kostiumy | Loredana Buscemi |
Montaż | Nelly Quettier |
Przychody brutto | 1,8 mln $ |
Nagrody | |
2018: Nagroda za najlepszy scenariusz (Alice Rohrwacher) na 71. MFF w Cannes |
Szczęśliwy Lazzaro (wł. Lazzaro felice) – powstały w koprodukcji włoski komediodramat z elementami fantasy z 2018 roku w reżyserii Alice Rohrwacher.
Premiera
[edytuj | edytuj kod]Film miał światową premierę 13 maja 2018 roku w konkursie głównym podczas 71. MFF w Cannes. Na ekrany włoskich kin obraz wszedł 31 maja 2018 roku. W Polsce pokazano go premierowo we Wrocławiu 4 sierpnia 2018 podczas MFF „Nowe Horyzonty”. Na ekrany polskich kin wszedł 8 marca 2019 roku[1].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Akcja filmu rozgrywa się we Włoszech w czasach współczesnych. Markiza Alfonsina de Luna wykorzystuje naiwność i brak wykształcenia prostych rolników, uniemożliwiając wyemancypowanie i uwolnienie się z niesprawiedliwego systemu, w którym pracują za darmo. W wiosce mieszka poczciwy Lazzaro, który zawsze jest gotowy do pracy i wszelakiej pomocy. Syn markizy postanawia posłużyć się chłopakiem w upozorowanym porwaniu samego siebie, by w ten sposób wyciągnąć od matki sporą sumę[2][3].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Adriano Tardiolo jako Lazzaro
- Alba Rohrwacher jako Antonia
- Nicoletta Braschi jako markiza Alfonsina De Luna
- Luca Chikovani jako młody Tancredi
- Sergi López jako Ultimo
- Natalino Balasso jako Nicola
- Tommaso Ragno jako stary Tancredi
- Agnese Graziani jako dziewczynka Antonia
- Carlo Massimino jako Pippo
- Edoardo Montalto jako chłopiec Pippo
- Gala Othero Winter jako Stefania
- Ettore Scarpa jako marszałek
- Daria Deflorian jako oszukana
- David Bennent jako Szwajcar
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcia kręcono w Bagnoregio, Acquapendente i Tarquinii w prowincji Viterbo, w Castel Giorgio w prowincji Terni, a także w Mediolanie, Turynie, Orbassano i Civitavecchia[4][5].
Nagrody i nominacje (wybrane)
[edytuj | edytuj kod]- 71. MFF w Cannes (2018)
- Wygrana: Nagroda za najlepszy scenariusz - Alice Rohrwacher
- Nominacja: Udział w konkursie głównym o Złotą Palmę
- Europejskie Nagrody Filmowe (2018)
- Najlepszy europejski film roku wg uniwersytetów (EUFA) Alice Rohrwacher
- David di Donatello (2018)
- Nominacje: Najlepszy film, reżyser, aktorka drugoplanowa (Nicoletta Braschi), scenografia (Emita Frigato), kostiumy (Loredana Buscemi), zdjęcia (Hélène Louvart), producent (Carlo Cresto-Dina), scenariusz oryginalny (Alice Rohrwacher)
- MFF w Chicago (2018)
- Wygrana: Złoty Hugo dla najlepszego filmu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Release Info. imdb.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ Szczęśliwy Lazzaro. hbogo.pl. [dostęp 2019-12-23]. (pol.).
- ↑ Aleksandra Szwarc: Włoski magiczny sen – recenzja filmu „Szczęśliwy Lazzaro”. pelnasala.pl, 2019-03-07. [dostęp 2019-12-23]. (pol.).
- ↑ Lazzaro felice. Italy for Movies. [dostęp 2025-01-02]. (wł.).
- ↑ Lazzaro felice. Davinotti. [dostęp 2025-01-02]. (wł.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Plakat filmowy. kinomuza.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-23)].
- Lazzaro felice w bazie IMDb (ang.)
- Szczęśliwy Lazzaro w bazie Filmweb