Szczelina w Chochołowych Skałach Druga – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szczelina w Chochołowych Skałach Druga
Ilustracja
Podejście do komina z jaskinią
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Chochołowe Skały, Dolina Szklarki

Właściciel

prywatny

Długość

3 m

Deniwelacja

1

Wysokość otworów

450 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

75 m

Ekspozycja otworów

ku południu

Kod

J.Olk.I-08.18

Położenie na mapie gminy Jerzmanowice-Przeginia
Mapa konturowa gminy Jerzmanowice-Przeginia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Chochołowych Skałach Druga”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Chochołowych Skałach Druga”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Chochołowych Skałach Druga”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Chochołowych Skałach Druga”
Ziemia50°11′57″N 19°42′51″E/50,199250 19,714111
Strona internetowa

Szczelina w Chochołowych Skałach Druga – schronisko w Chochołowych Skałach w prawych zboczach Doliny Szklarki na Wyżynie Olkuskiej (część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej). Pomiędzy Chochołem Prawym a Graficzną Basztą znajduje się Komin Kominiarza[1], a w nim otwór Szczeliny w Chochołowych Skałach II[2]. Administracyjnie jest to teren wsi Szklary w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia[3].

Opis schroniska

[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się w Kominie Kominiarza między skałami Chochoły i Graficzna Baszta[1]. Aby dotrzeć do otworu, najpierw trzeba wyjść na stromą skalną półkę, następnie czterometrowej wysokości progiem (I w skali krakowskiej). W kominie nieco trudniejsza wspinaczka przez zapieraczkę. Otwór znajduje się tuż pod zaklinowaną wantą. Ma wymiary 0,4 × 1,2 m, w obrębie szczeliny jest myty. Odchodzi od niego nieco meandrujący i wznoszący się korytarz o długości 3 m. Kończy się ślepo[2].

Schronisko powstało na pęknięciu skały w wapieniach z okresu późnej jury. Ma gładkie i w niektórych miejscach myte ściany z otworkami, wżerami i czarnymi naskorupieniami[2] (są to epigenetyczne utwory krzemionkowe[4]). W korytarzu występują także grzybkowe nacieki i mleko wapienne. Namulisko składa się z opadłych ze stropu skał różnej wielkości, tylko przy otworze zawiera nieco gleby. Jest w całości oświetlone, suche, bez przewiewu i całkowicie uzależnione od zewnętrznych warunków. Przy otworze wejściowym rosną krzewy (leszczyna) i rośliny zielne, a na ścianach glony i porosty. Ze zwierząt spotykano ślimaki, muchówki i pająka sieciarza jaskiniowego Meta menardi. Obecność rozłupanych orzechów laskowych świadczy o tym, że bywają tu wiewiórki lub orzesznice. Znajdywano też kości innych, drobnych zwierząt (m.in. nietoperzy)[2].

Historia poznania i dokumentacji

[edytuj | edytuj kod]

Schronisko być może było znane, ale nie publikowane. Po raz pierwszy wzmiankował go J. Nowak w 2008 r. Wymienia go w spisie jaskiń pod nazwą Szczelina w Smokówce, ale z podanej lokalizacji, deniwelacji i długości wynika, że chodzi prawdopodobnie o tę szczelinę. Dokumentację szczeliny sporządziła w listopadzie 2014 r. I. Luty przy współpracy M. Soćko[2].

Plan

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Tomasz Ślusarczyk, Ostańce Jerzmanowickie i Dolina Szklarki. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wyd. Wspinanie.pl, 2006, ISBN 978-83-917726-4-5
  2. ↑ a b c d e Izabella Luty, Szczelina w Chochołowych Skałach Druga, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-05-09].
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-05-09].
  4. ↑ J. Matyszkiewicz, Epigenetyczna sylifikacja wapieni górnego oksfordu okolic Krakowa, Kraków: Ann. Soc. Geol. Pol., vol. 57: 59-87
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szczelina_w_Chochołowych_Skałach_Druga&oldid=58427689”