Szczepan Szczykno – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szczepan Godzisław Szczykno (ur. 22 marca 1960 w Lwówku Śląskim, zm. 31 grudnia 2020 w Trzebnicach^[1]) – polski reżyser teatralny i telewizyjny; absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej (Krytyka Teatru oraz Reżyseria). W latach 1991–92 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

• Zdziczenie obyczajów pośmiertnych – Bolesław Leśmian – Teatr Kamienica, Warszawa
• Dwa pokoje – Zbigniew Herbert – Teatr Konsekwentny, Warszawa
• Anhelli – Juliusz Słowacki – przedstawienie impresaryjne
• Świadectwo Jakuba – Franz Kafka – Teatr Powszechny, Warszawa
• Kartoteka – Tadeusz Różewicz – Teatr Studio, Warszawa
• Pępowina – Krystyna Kofta – Teatr Ateneum, Warszawa
• Krzesła – Eugène Ionesco – Teatr Dramatyczny, Warszawa
• Powrót Odysa – Stanisław Wyspiański – Teatr Polski, Warszawa
• Gbury – Carlo Goldoni – Teatr Polski, Warszawa
• Przebudzenie wiosny – Frank Wedekind – Teatr Polski, Warszawa
• Tango – Sławomir Mrożek – Teatr Powszechny, Łódź
• Zwierzenia clowna – Heinrich Böll – Teatr Powszechny, Łódź
• Ballada o wielkiej makabrze – Michel de Ghelderode – Teatr Studyjny, Łódź
• Żale Matki Bożej Bolesnej – Misterium na podstawie poezji staropolskiej i dawnych pieśni wielkopostnych – Muzeum Regionalne, Miejski Dom Kultury, Radomsko

• Lekarz bezdomny – Antoni Słonimski
• Ubogi rycerz – Peter Hacks
• Dzieje salonu – Kazimierz Wroczyński
• Roztwór profesora Pytla – Bruno Winawer

• Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego za osiągnięcia reżyserskie
• XVI Festiwal Klasyki Polskiej w Opolu – nagroda za reżyserię Akropolis Stanisława Wyspiańskiego