Szejk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szejk (arab. شيخ, szajch – dosłownie starzec, naczelnik) – termin wieloznaczny:

• arabski władca plemienia lub terytorium^[1];
• duchowny islamski wyższej rangi^[2];
• potocznie: zamożny mieszkaniec Bliskiego Wschodu, zwłaszcza wzbogacony dzięki ropie naftowej^{[potrzebny przypis]}.