Szklary (powiat ząbkowicki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy wsi w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.

Szklary

wieś
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	ząbkowicki
Gmina	Ząbkowice Śląskie
Wysokość	291 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	594[2]
Strefa numeracyjna	74
Kod pocztowy	57-200[3]
Tablice rejestracyjne	DZA
SIMC	0856623
Położenie na mapie gminy Ząbkowice Śląskie Szklary
Położenie na mapie Polski Szklary
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Szklary
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego Szklary
50°38′53″N 16°50′32″E/50,648056 16,842222[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Szklary – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim.

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 594 mieszkańców^[2]. Są piątą pod względem wielkości miejscowością gminy Ząbkowice Śląskie.

Miejscowość znana jest m.in. z obfitego występowania kamieni półszlachetnych – chryzoprazów i opali^[4]. Występuje tu również chalcedon, serpentynit, gabro, sjenit. Intensywnie zielona barwa występującego tu chryzoprazu spowodowana jest domieszką związków niklu^{[potrzebny przypis]}.

W latach 80. XIX wieku odkryto tutaj także złoża krzemianowej rudy niklu, która jest związana ze zwietrzeliną skał serpentynitowych^[4]. Były one eksploatowane i przetapiane na żelazonikiel (półprodukt stali niklowej(inne języki)), z przerwami od 1891 do roku 1983, kiedy z powodu niskiej rentowności Zakładów Górniczo-Hutniczych „Szklary” zaprzestano wydobycia i produkcji w miejscowej hucie^[5]. Kopalnia pierwotnie prowadziła prace głębinowe, następnie metodą odkrywkową wydobywając pimelit(inne języki) – rudę niklu^{[potrzebny przypis]}.

2 sierpnia 2013 otwarto podziemną trasę edukacyjną o długości 500 m, w pochodzącej z 1914 roku sztolni Robert (niem. Robert Stollen). Zwiedzający sztolnię zapoznawani są m.in. z historią regionu, hutnictwa, jak i z minerałami oraz skałami^{[potrzebny przypis]}.

Tutejsze sztolnie po byłej kopalni niklu są niebezpieczne, trudno dostępne i grożą zawaleniem^{[potrzebny przypis]}.

W roku 1994 dwaj młodzi mężczyźni, poszukiwacze kamieni i przygód, zostali uwięzieni pod ziemią, gdzie przebywali – do ich odnalezienia – przez 24 doby bez jedzenia, pijąc tylko wodę z błotnistej kałuży, oraz własny mocz. Zostali wydobyci 19 sierpnia 1994 o godz 20.30 przez ratowników GOPR. Powodem ich uwięzienia był niewłaściwy ekwipunek oraz brak doświadczenia w zakresie eksploracji wyrobisk pogórniczych. Historię przeżycia w ekstremalnych warunkach przedstawia film dokumentalny w reżyserii Macieja Odolińskiego 24 dni oraz książka Macieja Odolińskiego 24 Dni Po Drugiej Stronie - Szklary 1994 Tajemnica Sztolni 'Studenckiej^[6]

• Szklary Dolne
• Szklary Górne