Sztuczne życie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sztuczne życie – interdyscyplinarny kierunek badań, zorientowany na zrozumienie i wykorzystanie[1] istoty życia. Pomysłodawcą i ojcem chrzestnym tego podejścia był amerykański matematyk i informatyk Christopher Langton, który zaproponował je w 1986 roku[2].

Dziedzina obejmuje między innymi:

  • tworzenie różnorodnych modeli życia oraz prowadzenie symulacji w środowisku programowym, sprzętowym i biochemicznym,
  • symulacje ewolucji biologicznej oraz innych procesów biologicznych za pomocą technik informatycznych,
  • badania i symulacje układów niebiologicznych, zachowujących się podobnie jak układy biologiczne (np. automatów komórkowych),
  • algorytmy ewolucyjne i ewolucję programów komputerowych.

Postęp prac

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009 – utworzenie całkowicie sztucznego rybosomu[3][4].
  • 2010 – zespół Craiga Ventera stworzył pierwszą na świecie żywą komórkę zdolną do rozmnażania[5]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej Komosiński. Życie w komputerze: symulacja czy rzeczywistość?. „Nauka”. 2/2011, s. 83-93, 2011. Warszawa: Polska Akademia Nauk. ISSN 1231-8515. 
  2. Maciej Komosiński. Sztuczne Życie. Algorytmy inspirowane biologicznie. „Nauka”. 4/2008, s. 7-21, 2008. Warszawa: Polska Akademia Nauk. ISSN 1231-8515. 
  3. Sztuczne życie coraz bliżej, rp.pl, 10-03-2009
  4. USA: Naukowcy o krok od stworzenia sztucznego życia, www.wiadomosci24.pl, 2009-03-09
  5. Margit Kossobudzka: Sztuczne życie i co dalej?. 2010-07-11. [dostęp 2010-07-21]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]