Szymon Gawłowicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kraj działania | |
---|---|
Data śmierci | po 1686 |
Wyznanie | |
Kościół |
Szymon Gawłowicki (zm. po 1686) – student i absolwent Uniwersytetu Padewskiego, duchowny związany z Płockiem i tamtejszą kapitułą katedralną, poeta religijny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był księdzem, w roku 1678 występował jako kanonik pułtuski. W 1686 był kanonikiem płockim i pułtuskim. Zabiegał o względy zwierzchników duchownych, lecz prawdopodobnie pozostał na wymienionych godnościach. Zmarł po roku 1686.
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Znany jako autor obszernej epopei oktawą (poemat w 20 pieśniach), Jezus Nazareński, Syn Ojca Przedwiecznego wcielony albo Jeruzalem niebieska przezeń wyzwolona. Utwór, napisany na wzór Gofreda Piotra Kochanowskiego (przekład z T. Tassa, Jerozolima wyzwolona) jest wierszowaną przeróbką biblijnych dziejów zbawienia, reprezentuje tzw. mesjadę, religijną odmianę eposu, popularną w Polsce w dobie baroku. Wydana w Warszawie w roku 1686, drukarnia K. F. Schreiber (fragmenty przedr. K. Dąbrowski Mysterium Christi 1931/1932, nr 1).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 2 Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1964, s. 186
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzieła Szymona Gawłowickiego w bibliotece Polona