French
DeutschTadeusz Burzyński (męczennik) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | 17 czerwca 1923 |
| Odznaczenia | |
 | |
Tadeusz Burzyński (ur. 8 października 1914 w Chruślinie, zm. 1 sierpnia 1944 w Warszawie) – Sługa Boży, męczennik, prezbiter, uczestnik powstania warszawskiego, drużynowy harcerski, członek AK.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny chłopskiej. Ucząc się w gimnazjum w Łowiczu był drużynowym harcerskim. Przedwojenne harcerstwo wychowało go w ideałach umiłowaniem wolności, patriotyzmem, służbą dla społeczeństwa i Bogu[1]. Po ukończeniu gimnazjum w 1933 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi, które ukończył przyjmując 21 sierpnia 1938 r. święcenia kapłańskie z rąk bp Włodzimierza Jasińskiego. Podczas studiów kontynuował swoją działalność harcerską w Harcerskim Kręgu Kleryckim w Łodzi[1]. Po święceniach przeniósł się do Pęcherów i kontynuował studia na wydziale teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. W tym okresie pełnił obowiązki kapelana w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo. W lipcu 1944 r. skierowany został by zastąpić ks. Jana Zieję na stanowisku kapelana w warszawskim Domu SS Urszulanek Najświętszego Serca Jezusa Konającego. Będąc członkiem Armii Krajowej uczestniczył w powstaniu warszawskim jako kapelan. Został śmiertelnie ranny przy umierającym powstańcu po wysłuchaniu spowiedzi i udzieleniu sakramentu Eucharystii. Umierał w pełni świadomości modląc się:
Jezu, kocham Cię! Jezu, adoruję Cię!
Był pierwszym poległym w powstaniu duchownym[3]. Przed śmiercią sakramentu namaszczenia udzielił ks.Tadeuszowi Burzyńskiemu salezjanin ks. Pisarski[3]. Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Walecznych (rozkaz Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej nr 23 z 27 sierpnia 1944 r.).
ks. Tadeusz Burzyński spoczął w rodzinnym grobie na cmentarzu w Chruślinie[4]. 27 marca 2014 r. – po zezwoleniu udzielonym przez watykańską Kongregację Spraw Kanonizacyjnych – Komisja powołana przez Metropolitę Łódzkiego i Biskupa Łowickiego dokonała ekshumacji i rozpoznania doczesnych szczątków Sługi Bożego księdza Tadeusza Burzyńskiego[5]. w 70 rocznicę wybuchu powstania warszawskiego ks. Tadeusz Burzyński spoczął w bazylice archikatedralnej w Łodzi[6].
Jest jednym z 122 sług Bożych, drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej, których proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 września 2003 roku[7][3], a na etapie diecezjalnym toczy się w archidiecezji łódzkiej[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Skauting w seminarium, ZHR, 2001, s. 5–10.
- ↑ Ks. Tadeusz Burzyński; Homilia Arcybiskupa Metropolity Łódzkiego podczas Mszy świętej o beatyfikację ks. Dominika Kaczyńskiego. Biuletyn Informacyjny „Męczennicy”, 1 kwietnia 2006. [dostęp 2013-05-21].
- ↑ a b c Łukasz Głowacki: Ks. Tadeusz Burzyński – pierwszy kapłan poległy w Powstaniu Warszawskim. Archidiecezja łódzka, 7 listopada 2010. [dostęp 2013-05-22].
- ↑ a b Ks. dr Zbigniew Tracz – postulator w procesie beatyfikacyjnym: Metropolia łódzka zjednoczona na modlitwie o beatyfikację sługi Bożego ks. Tadeusza Burzyńskiego (1914–44). Tygodnik Niedziela Edycja łódzka 11/2005. [dostęp 2013-05-22].
- ↑ Ekshumacja Sługi Bożego ks. Tadeusza Burzyńskiego [online], Archidiecezja Łódzka, 28 marca 2014 [dostęp 2019-08-02] (pol.).
- ↑ Tygodnik Idziemy, Zginął w pierwszej godzinie Powstania [online], www.idziemy.pl [dostęp 2019-08-02] (pol.).
- ↑ Kalendarium procesu. [dostęp 2013-05-21].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ks. Tadeusz Burzyński; Informacje ogólne. Biuletyn Informacyjny „Męczennicy”. [dostęp 2013-05-21].