Tadeusz Dulny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony
Tadeusz

męczennik
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1914 Krzczonowice
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1942 KL Dachau
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II
Wspomnienie	12 czerwca

Tadeusz Dulny (ur. 8 sierpnia 1914 w Krzczonowicach, zm. 7 sierpnia 1942 w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau) – polski kleryk, błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik z KL Dachau.

Jedno z ośmiorga dzieci Jana i Antoniny z domu Gruszki, ochrzczony w kościele parafialnym w Ćmielowie 9 sierpnia 1914. Uczył się w gimnazjum im. Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie zdał maturę w 1935. W tym samym roku wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku^[1].

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany 7 listopada 1939 wraz z innymi klerykami i profesorami seminarium. 16 stycznia 1940 został przewieziony z więzienia we Włocławku do miejsca internowania (klasztor w Lądzie), gdzie przebywał do 26 sierpnia 1940, kiedy to trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen (KL). Ostatnim etapem jego życia stał się jednak obóz w Dachau, do którego przewieziono go 15 grudnia 1940 roku i zarejestrowano jako numer 22662.

Według relacji naocznych świadków ten młody alumn, w warunkach nieludzkiego traktowania i pracy ponad siły, czerpał siły z modlitwy i zawsze służył pomocą współwięźniom aż do śmierci głodowej, która nastąpiła 7 sierpnia 1942 roku.

Beatyfikował go papież Jan Paweł II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.

• polscy święci i błogosławieni
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II

• Męczennicy za wiarę. Słudzy Boży z diecezji włocławskiej, oprac. T. Kaczmarek, Włocławek, 1998.

• Biografia (wł.)
• Życiorys. mateusz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-23)].