French
DeutschTadeusz Gałkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: psychologia rehabilitacyjna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Tadeusz Stanisław Gałkowski (ur. 6 kwietnia 1936 w Częstochowie[1], zm. 29 lipca 2020[2]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Zakładu Psychologii Rehabilitacyjnej zajmujący się psychologicznymi podstawami komunikacji z głuchymi oraz autyzmem[2][3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studia wyższe z zakresu filozofii chrześcijańskiej ukończył w 1957 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1969 uzyskał stopień doktora na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promotorką pracy była Lidia Geppert. Na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego w 1974 roku. W roku 1983 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[4].
W latach 1984–1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[5].
Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Janusz Kirenko (1988), Ewa Zwolińska (1988), Ewa Pisula (1992), Bogdan Szczepankowski (1993), Jolanta Baran (1995), Jacek Błeszyński (1996), Stanisława Mihilewicz (1996), Zdzisław Kurkowski (1996), Małgorzata Sekułowicz (1997), Dorota Podgórska-Jachnik (1999), Piotr Tomaszewski (2004)[4].
Współpracował z Narodowym Instytutem Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) we Francji oraz z Ośrodkiem Badań Głuchych w Wielkiej Brytanii[6]. Członek Komitetu Psychologii PAN[4].
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 43L-4-26).
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Gałkowski, T. (1972 i 1979). Dzieci specjalnej troski. Warszawa: Wiedza Powszechna.
- Gałkowski, T. (1973). Rehabilitacja dzieci głuchych w wieku przedszkolnym. Warszawa: ATK.
- Gałkowski, T., Kaiser-Grodecka, I., Smoleńska, J. (1976, 1978, 1989). Psychologia dziecka głuchego. Warszawa: PWN.
- Gałkowski, T. (1977). Rozwijanie zdolności dziecka. Lublin, UMCS.
- Gałkowski, T. (1994). Developpement et eduction des enfants sourds et malentendants. Paris.
- Gałkowski, T., Pisula, E. (red.) (2006). Psychologia rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kiedy odchodzi Przyjaciel, na niebie gaśnie gwiazda [online], ZSS nr 23 w Częstochowie, 29 lipca 2020 [dostęp 2022-02-05].
- ↑ a b Barbara Bokus: Pożegnanie Profesora Tadeusza Gałkowskiego (1936–2020). swps.pl, 2020-07-30. [dostęp 2020-07-31].
- ↑ Maria Lewicka, Tytus Sosnowski, Maciej Trojan: Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wydziału Psychologii UW, 1998, s. 76. ISBN 83-86108-41-X.
- ↑ a b c Prof. dr hab. Tadeusz Stanisław Gałkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-02-02].
- ↑ Strona Wydziału Psychologii UW: Historia Wydziału. [dostęp 2012-01-27].
- ↑ a b Profil pracownika na stronach Wydziału Psychologii UW. [dostęp 2012-01-27].