Tadeusz Jakubski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Jakubski

porucznik
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1893 Sewastopol
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1920 pod Cycowem
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 pułk ułanów 7 pułk ułanów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Tadeusz Jakubski (ur. 31 maja 1893 w Sewastopolu, zginął 16 sierpnia 1920 pod Cycowem) – oficer armii rosyjskiej, Legionów Polskich, Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari. Pośmiertnie awansowany na stopień rotmistrza.

Urodził się w rodzinie Adolfa i Antoniny z Iwanickich. Absolwent gimnazjum realnego w Żytomierzu. W 1910 wstąpił do polskich organizacji niepodległościowych. W 1914 zmobilizowany został do rosyjskiego Dagestańskiego pułku konnego. W maju 1915 przedostał się do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 1 pułku ułanów. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie, a następnie w Łomży^[1]. W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, awansował na stopień porucznika i wyznaczony został na dowódcę 1 szwadronu 7 pułku Ułanów Lubelskich. W szeregach macierzystej jednostki walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W bitwie pod Cycowem, na czele swego oddziału wykonał szarżę w kierunku linii kilkakrotnie liczniejszego nieprzyjaciela. Poległ w boju. Za czyn ten pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i awansowany na stopień rotmistrza^[2].

Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim^[2] (kwatera 220-3-16)^[3].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 194)^[2]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[2]
• Medal Niepodległości^[2]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.