Tadeusz Ordeyg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Ordeyg

Tadeusz Ordeyg jako strzelec Moroz w jednej ze scen filmu Puszcza (1932).
Data urodzenia	1888
Data śmierci	9 czerwca 1973
Zawód	aktor, urzędnik
Lata aktywności	1927-1934, 1953-1973

Tadeusz Ordeyg (Ordeyg-Małuszyński) (ur. 1888, zm. 9 czerwca 1973) – polski aktor filmowy.

Nie był zawodowym aktorem - pracował w Gdyni jako urzędnik^[1]. Większe role grał w filmach przedwojennych (1927-1934), natomiast po II wojnie światowej występował głównie w rolach epizodycznych. Najczęściej grywał Niemców (Trzy kobiety, 1956; Zamach, 1959; Wolne miasto, 1958; Spotkania w mroku, 1960; Kiedy miłość była zbrodnią, 1967; Stawka większa niż życie, 1968, odc. 3; Czterej pancerni i pies, 1969, odc. 11) oraz lokajów lub służących (Szatan z siódmej klasy, 1960; Pamiętnik pani Hanki, 1963; Mansarda, 1963; Zbrodnia lorda Artura Savile’a, 1967).

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299A-4-15).

• Ryngraf (1927)
• Mocny człowiek (1929)
• 9.25. Przygoda jednej nocy (1929) - starszy kapłan
• Krwawy wschód (1931) - mąż Anny
• Cham (1931) - sołtys
• Puszcza (1932) - strzelec Moroz
• Zamarłe echo (1934) - stary Szymon
• Przebudzenie (1934)
• Żołnierz zwycięstwa (1953) - więzień Pawiaka
• Koniec nocy (1956) - ojciec Filipa
• Kapelusz pana Anatola (1957) - gość na imieninach
• Żołnierz królowej Madagaskaru (1958) - starszy doręczyciel
• Krzyż Walecznych (1958) - kolejarz
• Krzyżacy (1960) - ksiądz przy umierającym Konradzie von Jungingen
• Jak być kochaną (1962) - członek sądu koleżeńskiego
• Panienka z okienka (1964) - ksiądz w więzieniu u Zbigniewa Kalinowskiego
• Popioły (1965) - Jawor, sługa Olbromskich
• Marysia i Napoleon (1966) - hrabia Łubieński
• Lalka (1968) - baron Dalski
• Klub profesora Tutki (1968) - stary aktor w kawiarni (odc. 7)
• Potop (1974) - Kasjan Butrym

• Tadeusz Ordeyg w bazie filmpolski.pl