Tadeusz Papier – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tadeusz Papier (ur. 9 lipca 1914 w Busku-Zdroju, zm. 28 grudnia 1991 w Łodzi[1]) – polski pisarz, prozaik, publicysta i reportażysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był współzałożycielem pisma młodzieżowego „Młodzi idą”[potrzebny przypis]. W 1983 został laureatem Nagrody Miasta Łodzi za całokształt działalności literackiej[2]. W swojej twórczości poruszał problemy przenikania się elementów wsi z miastem, kształtowania ludzkiej świadomości, oraz historii walki ruchu robotniczego[potrzebny przypis].
Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi[1].
Wybrane utwory
[edytuj | edytuj kod]- Anita, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1979, ISBN 83-218-0005-X .
- Ciche jeziora, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1976 .
- Cienie na piaskowej górze, Łódź: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976 .
- Powtórna śmierć Boryny, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1982, ISBN 83-218-0169-2 .[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Papier, Tadeusz (1914–1991)
- ↑ Nagrody Miasta Łodzi » 1983 r.
- ↑ Tadeusz Papier [online], Katalog Biblioteki Narodowej .