Tadeusz Strumiłło (muzykolog) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Rodzice |
Tadeusz Strumiłło (ur. 10 lipca 1929 r. w Książniczkach, zm. 12 kwietnia 1956 w Tatrach) – polski muzykolog i taternik.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Tadeusza Strumiłły (1884–1958), doktora filozofii, jednego z współtwórców Związku Harcerstwa Polskiego oraz Stefanii z Hermanów (1892–1982).
W 1952 roku na terenie Wielkopolski odnalazł Symfonię D-dur Adama Haczewskiego, a co za tym idzie odkrył istnienie samego Haczewskiego[1][2].
Zginął wraz z Henrykiem Czarnockim pod śnieżną lawiną na południowych zboczach Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego, podczas próby zimowego przejścia głównej grani Tatr.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Haczewski Adam, Sinfonia Ex D [online], pwm.com.pl [dostęp 2023-09-28] .
- ↑ Howard C. Robbins Landon , Karl Geiringer (red.), Studies in eighteenth-century music: a tribute to Karl Geiringer on his 70th birthday, Da Capo Press Music Reprint Series, New York, NY: Da Capo Pr, 1979, ISBN 978-0-306-79519-0 [dostęp 2023-09-28] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- De musica vol. 1, 2001. [dostęp 2014-10-16].