Tadeusz Winkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Winkowski

Tadeusz Winkowski (2011)
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1957 Szczecin
Zawód, zajęcie	poligraf, wydawca
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Jan Winkowski (ur. 1 stycznia 1957 w Szczecinie^[1]) – polski poligraf, wydawca i przedsiębiorca, działacz opozycji w okresie PRL.

Przez osiem lat studiował filozofię na kilku uczelniach w Lublinie i Warszawie^[2]. Na początku lat 80. zaangażował się w działalność opozycyjnego Niezależnego Zrzeszenia Studentów^[3]. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajął się pracą poligrafa w podziemnym „Tygodniku Mazowsze” (pod pseudonimem Alik). Razem z Piotrem Niemczyckim rozwijał pion wydawniczy tego pisma, organizował także odbiór przerzucanych maszyn drukarskich i zaopatrzenia w materiały^[4].

W 1984 – wraz z Tomaszem Kuczborskim – założył Studio Q, które zajmowało się drukiem materiałów do wykorzystania w promocji polskich firm poza granicami kraju^[2]. Od 1989 do 1991 był prezesem stołecznej firmy KANT IMM w Warszawie^[1] (zakładanej z przyjaciółmi Mieczysławem Prószyńskim i Grzegorzem Lindenbergiem). W 1991 r. ze wspólnikami współtworzył wydawnictwo Prószyński i S-ka, w którym do 1998 pełnił funkcję wiceprezesa zarządu. W 1998 zajął się prowadzeniem działalności w branży drukarskiej. Założył spółkę z ograniczoną odpowiedzialności „Winkowski”, prowadzącą jedną z największych drukarni w Polsce, prowadzącej druk kilkuset tytułów prasowych i katalogowych^[1][5]. W 2008 znalazł się na 59. miejscu listy najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”^[5].

W 2006 został uhonorowany tytułem honorowego obywatela Piły^[6]. W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[7][8]. W 1999 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi^[9].