Tajar Zavalani – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tajar Zavalani (1945) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | albańska |
Język | albański, angielski |
Alma Mater | Uniwersytet Komunistyczny w Leningradzie |
Dziedzina sztuki | pisarz, dziennikarz, historyk, tłumacz |
Tajar Zavalani też jako: Thomas-Henry Zavalani (ur. 15 sierpnia 1903 w Monastirze[1], zm. 19 sierpnia 1966 w Wielkiej Brytanii[2][3]) – albański pisarz, dziennikarz, historyk i tłumacz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn działacza narodowego Fehima i Qerime z d. Frashëri. Kształcił się w szkole francuskiej w Monastirze, a w czasie I wojny światowej kontynuował naukę w liceum francuskim w Salonikach[3]. Do Albanii przyjechał w roku 1922 i podjął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych[2]. Był sekretarzem komisji d.s. delimitacji granic Albanii, kierowanej przez Ali Paszę Kolonję, a także sekretarzem poselstwa albańskiego w Rzymie[1]. Związany z radykalną organizacją Bashkimi (Jedność) w czerwcu 1924 wziął udział w zamachu stanu, który doprowadził do przejęcia władzy przez zwolenników Fana Noliego[2]. Po upadku rządu Noliego w grudniu 1924 Zavalani wyemigrował do Włoch, a następnie do Moskwy jako członek grupy młodych Albańczyków, którzy skierowani przez organizację KONARE podjęli studia w uczelniach radzieckich. Studiował na Uniwersytecie Komunistycznym w Leningradzie, a w 1929 powrócił do Moskwy, gdzie odbywał studia ekonomiczne[2]. W 1930 dokonał wspólnie z Sejfullą Malëshovą tłumaczenia podstawowych dokumentów ruchu komunistycznego, w tym Manifestu komunistycznego na język albański[4]
W listopadzie 1930 wyjechał z ZSRR i zamieszkał w Berlinie, a następnie w Leysin (Szwajcaria), gdzie leczył się z powodu gruźlicy[2]. Powrócił do Albanii w styczniu 1933 i podjął pracę jako publicysta i tłumacz literatury francuskiej i rosyjskiej. Razem z Branko Merxhanim, Vangjelem Koçą i Nebilem Çiką był zaliczany do grupy młodych - radykalnych intelektualistów poddających krytyce panujące w Albanii stosunki społeczne i rządy elity wywodzącej się z czasów osmańskich[5]. Jedno z jego tłumaczeń - powieść Matka Gorkiego została objęta zapisem cenzury i nie doczekała się publikacji[6]. W 1935 objął stanowisko dyrektora liceum państwowego w Tiranie. W tym czasie objął kierownictwo Towarzystwa Literackiego Vllaznija. Po śmierci brata Hysena (który pozostał w ZSRR i w 1938 został rozstrzelany) radykalnie zmienił swoje poglądy stając się zagorzałym antykomunistą. Pod koniec lat 30. kierował wydziałem statystyki w ministerstwie finansów.
Po inwazji Włoch na Albanię w kwietniu 1939, Zavalani został internowany we Włoszech, skąd udało mu się uciec do Szwajcarii, skąd przez Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii[1]. Tam też spotkał się z przebywającym na wygnaniu królem Zogiem I[2]. Od listopada 1940 pracował w sekcji albańskiej rozgłośni BBC, z którą związał się do końca życia[2]. Od 1941 kierował brytyjskim oddziałem organizacji Shqipëria e Lirë (Wolna Albania), założonej w Bostonie przez Kostandina Çekreziego[1]. W czasie wojny próbował uzyskać poparcie polityków brytyjskich na rzecz odbudowy niepodległej Albanii po wojnie[7]. Zmarł w 1966, w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym[3]. W 1998 nakładem wydawnictwa Phoenix ukazał się wybór listów Zavalaniego, w opracowaniu Ndriçima Kulli[8].
Był żonaty (w 1936 poślubił Marię Selmę, córkę Kahremana Vrioniego).
Pamięć
[edytuj | edytuj kod]W styczniu 2024 w Bibliotece Narodowej w Tiranie, w 120 rocznicę urodzin odsłonięto wystawę poświęconą Tajarowi Zavalaniemu[9]. Imię Zavalaniego nosi jedna z ulic w tirańskiej dzielnicy Babrruje.
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]- 1951: How Strong Is Russia (wyd. Londyn)
- 1957-1963: Histori e Shqipnis (2 tomy, wyd. Londyn)
- 1997: Land of Eagles (wyd. Londyn)
- 1998: Misioni i shekullit XX (wyd. Tirana)
- 2018: Ditar : (1942-1944) : (dhe shkrime të tjera) (wyd. Prisztina)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Rrugëtimet social-historike të Tajar Zavalanit përmes viteve 30'-40' të shekullit XX. Bota Sot. [dostęp 2023-10-12]. (alb.).
- ↑ a b c d e f g Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2010, s. 10–11, seria: Historical Dictionaries of Europe, No. 75. ISBN 978-0-8108-6188-6. (ang.).
- ↑ a b c Paul Tabori: The Pen in Exile: An Anthology of Writers in Exile. London: Living Books, 1966, s. 252. (ang.).
- ↑ Kastriot Dervishi: Levizja komuniste në vitet 1924-1944 dhe formimi i PKSh-se. Tirana: 2006, s. 88. (alb.).
- ↑ Redi Halimi. A Liberal Government in King Zog’s Albania? Mehdi Frashëri and the Cabinet of the “Young” (1935-1936). „Südost-Forschungen”. 73 (1), s. 307-308, 2014.
- ↑ Brunilda Prifti. Censura në letërsi gjatë mbretërimit të Zogu. „Seminari Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare”. 37 (1), s. 37, 2018.
- ↑ Beqir Meta. Emigracioni shqiptar kundër politikës aneksioniste greke (1939-1946). „Studime Historike”. 1-2, s. 73-91, 2001.
- ↑ Tajar Zavalani: Misioni i shekullit XX. Tirana: Phoenix, 1998, s. 304. ISBN 99927-607-3-7. (alb.).
- ↑ Ekspozitë "In memoriam" Tajar Zavalani. bksh.al. [dostęp 2024-07-04]. (alb.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2010, s. 10–11, seria: Historical Dictionaries of Europe, No. 75. ISBN 978-0-8108-6188-6. (ang.).