Tamara Manina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tamara Manina

Тамара Манина

Pełne imię i nazwisko	Tamara Iwanowna Manina
Data i miejsce urodzenia	5 września 1934 Pietrozawodsk
Wzrost	162 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Melbourne 1956 gimnastyka (wielobój drużynowo) srebro Melbourne 1956 gimnastyka (równoważnia) srebro Melbourne 1956 gimnastyka (skok) brąz Melbourne 1956 gimnastyka (ćwiczenia z przyborem drużynowo) złoto Tokio 1964 gimnastyka (wielobój drużynowo) srebro Tokio 1964 gimnastyka (równoważnia) Mistrzostwa świata złoto Rzym 1954 ćwiczenia wolne złoto Rzym 1954 skok złoto Rzym 1954 wielobój druż. złoto Moskwa 1958 wielobój druż. srebro Moskwa 1958 skok brąz Moskwa 1958 wielobój ind. złoto Praga 1962 wielobój druż. brąz Praga 1962 skok Mistrzostwa Europy srebro Bukareszt 1957 skok brąz Bukareszt 1957 równoważnia srebro Kraków 1959 ćwiczenia wolne Uniwersjada brąz Sofia 1961 wielobój
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Tamara Iwanowna Manina (ros. Тамара Ивановна Манина, ur. 5 września 1934 w Pietrozawodsku^[1]) – radziecka gimnastyczka pochodzenia rosyjskiego, wielokrotna medalistka olimpijska. Po zakończeniu kariery zawodniczej została profesorem kultury fizycznej.

Zdobyła trzy złote medale na mistrzostwach świata w 1954 w Rzymie: w ćwiczeniach wolnych, w skoku (ex aequo z Ann-Sofi Pettersson ze Szwecji) i w wieloboju drużynowym, a także zajęła 37. miejsce w wieloboju indywidualnym^[2].

Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne uzyskała następujące rezultaty^[1]:

wielobój indywidualnie – 6. miejsce

wielobój drużynowo – złoty medal

ćwiczenia na równoważni – srebrny medal (ex aequo z Evą Bosákovą z Czechosłowacji)

skok przez konia – srebrny medal

ćwiczenia z przyborem drużynowo – brązowy medal (ex aequo z reprezentantkami Polski)

ćwiczenia wolne – 9. miejsce

ćwiczenia na poręczach – 16. miejsce

Zdobyła srebrny medal w skoku i brązowy w ćwiczeniach na równoważni na mistrzostwach Europy w 1957 w Bukareszcie^[3], a w wieloboju zajęła 5. miejsce^[4]. Na mistrzostwach świata w 1958 w Moskwie zdobyła złoty medal w wieloboju drużynowym, brązowy w wieloboju indywidualnym i srebrny w skoku (razem ze swymi koleżankami z reprezentacji ZSRR Lidiją Kalininą i Sofją Muratową), a także zajęła 4. miejsce w ćwiczeniach na równoważni i 5. miejsce w ćwiczeniach wolnych i na poręczach^[5]. Zdobyła srebrny medal w ćwiczeniach wolnych oraz zajęła 6. miejsce w ćwiczeniach na poręczach^[6] i 18. miejsce w wieloboju^[7] na mistrzostwach Europy w 1959 w Krakowie.

Kontuzja uniemożliwiła Maninie start na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie^[8]. Zdobyła brązowy medal w wieloboju na uniwersjadzie w 1961 w Sofii^[9]. Na mistrzostwach świata w 1962 w Pradze zwyciężyła w wieloboju drużynowym, zdobyła brązowy medal w skoku i zajęła 5. miejsce w wieloboju indywidualnym^[10].

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio uzyskała następujące rezultaty^[1]:

wielobój indywidualnie – 14. miejsce

wielobój drużynowo – złoty medal

ćwiczenia na równoważni – srebrny medal

ćwiczenia wolne – 10. miejsce

skok przez konia – 26. miejsce

ćwiczenia na poręczach – 37. miejsce

Zdobyła wiele medali mistrzostw ZSRR: złote w wieloboju w 1956, w ćwiczeniach na równoważni w 1953, 1954 i 1956 oraz w skoku w 1963, srebrne w ćwiczeniach wolnych w 1955 i 1956 oraz w skoku w 1957, 1958 i 1960, a także brązowe w wieloboju w 1961, w ćwiczeniach wolnych w 1957 i 1964 oraz w ćwiczeniach na równoważni w 1958^[11].

Zakończyła karierę w 1964^[11].

W latach 1966–1969 odbyła aspiranturę na Uniwersytecie Kultury Fizycznej im. Lesgafta w Leningradzie, gdzie uzyskała stopień kandydata nauk w 1969. Wykładała na kilku uczelniach leningradzkich, a od 1975 do 2015 była profesorem i kierownikiem katedry wychowania fizycznego w Akademii Malarsko-Przemysłowej im. Stieglitza. W 1975 była również trenerem żeńskiej reprezentacji Francji w gimnastyce^[8].

Opublikowała około 40 pozycji naukowych, w tym monografie Обучение гимнасток технике опорного прыжка (1986) i Эта многоликая гимнастика (1989)^[8].

Od 1971 była sędzią gimnastycznym klasy międzynarodowej^[11].

Odznaczona została Orderem „Znak Honoru” (1957) i tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR (również w 1957)^[11].

W 2021 została uhonorowana miejscem w International Gymnastics Hall of Fame^[12].