Tank, Light, Mk III – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tank, Light, Mk III

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Royal Ordance Factory
Typ pojazdu	czołg lekki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	2 osoby
Historia
Produkcja	1934
Egzemplarze	36 szt.
Dane techniczne
Silnik	silnik gaźnikowy Rolls-Royce o mocy 49 kW
Pancerz	stalowy, o grubości 4-12 mm
Długość	3646 mm
Szerokość	1833 mm
Wysokość	1841 mm
Masa	bojowa: 4506 kg
Osiągi
Prędkość	48 km/h w terenie: 32 km/h
Zasięg pojazdu	210
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	bez przygotowania: 70 cm
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x karabin maszynowy Vickers kalibru 7,7 mm
Użytkownicy
Wielka Brytania, Południowa Afryka
Multimedia w Wikimedia Commons

Tank, Light, Mk III – brytyjski czołg lekki skonstruowany w okresie międzywojennym.

W 1929 roku w zakładach Carden-Loyd skonstruowano czołg Tank, Light, Mk I będący wyposażoną w wieżę wersją rozwojową tankietki Vickers Carden Loyd Mark VI. Zbudowano tylko pięć takich czołgów, a następnie z powodu braku nabywców produkcję wstrzymano. Pomimo tego niepowodzenia kontynuowano rozwój tej konstrukcji. Czołg wyposażono w nową, większą wieżę i mocniejszy silnik. Na zamówienie armii brytyjskiej w zakładach Vickers Armstrong Ltd. zbudowano 62 czołgów oznaczonych jako Tank, Light, Mk II. W 1934 roku w Royal Ordance Factory rozpoczęto produkcję zbliżonego konstrukcyjnie czołgu Tank, Light, Mk III. Miał on wieżę No 1 Mk II taką samą jak czołgi Mk II w wersjach A i B i nowy powiększony kadłub o pogrubionym opancerzeniu. Zmodyfikowano także podwozie zastępując poziome resory śrubowe, resorami ukośnymi.

W chwili wybuchu II wojny światowej czołgi Mk III były używane głównie do szkolenia. W 1941 roku zostały w Somalii i Abisynii użyte bojowo czołgi Mk II i Mk III armii południowoafrykańskiej.

Tank, Light, Mk III miał budowę klasyczną. W tylnej części kadłuba znajdował się sześciocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą silnik gaźnikowy Rolls-Royce o mocy 49 kW. Silnik napędzał umieszczone z przodu kadłuba koła napędowe. Z każdej strony znajdowały się cztery koła jezdne zblokowane w dwa wózki, amortyzowane ukośnymi sprężynami srubowymi. Koło napinające znajdowało się z tyłu. Każda gąsienica o szerokości 240 mm była podtrzymawana przez dwie rolki. Uzbrojeniem był karabin maszynowy Vickers kalibru 7,7 mm.

• Ledwoch, J., Solarz, J.: Czołgi brytyjskie 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1994. ISBN 83-86209-10-0. Brak numerów stron w książce