French
DeutschTargowica (rejon młynowski) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Wysokość | 213 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy | +380 3659 |
| Kod pocztowy | 35133 |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |
 50°33′19″N 25°23′50″E/50,555278 25,397222 | |
Targowica (ukr. Торговиця, Torhowycia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie młynowskim, u ujścia Ikwy do Styru. W 2001 roku liczyła 383 mieszkańców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś założona w 1265 roku. W 1675 roku zbudowano w Targowicy kościół pw. Matki Bożej Różańcowej z fundacji wojewody czernihowskiego Stanisława Kazimierza Bieniewskiego, przy którym w latach 1676-1832 istniał konwent dominikanów obserwantów[1]. Bracia Kaznodzieje prowadzili parafię, należącą do dekanatu dubieńskiego. Na jej terenie znajdowały się kaplice w Mstyszynie i Łuczycach. Po kasacie, w 1871 roku władze carskie zamieniły kościół poklasztorny na cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego[2]. W 1923 roku świątynia ponownie znalazła się w rękach katolików[3]. W czasie II wojny światowej kościół pw. Matki Bożej Różańcowej został zdewastowany i rozebrany[4].
W 1705 roku w Targowicy przebywał Iwan Mazepa a rok później Stanisław Leszczyński.
Na początku XIX wieku wybudowano drewnianą synagogę ozdobioną wewnątrz polichromiami[5]. W latach 80. XIX wieku 60% ludności stanowili Żydzi; na koniec wieku odsetek ten jeszcze się zwiększył[5].
Podczas dwudziestolecia międzywojennego należała do gminy Jarosławicze w powiecie dubieńskim województwa wołyńskiego II RP. Miejscowość składała się z całkowicie żydowskiego miasteczka (660 mieszkańców w 1921 roku[6]), wsi, niemal w całości ukraińskiej i kolonii. We wsi mieszkało kilka-kilkanaście rodzin polskich[4].
We wrześniu 1939 roku zajęta przez Armię Czerwoną. Po ataku III Rzeszy na ZSRR pod koniec czerwca 1941 roku miejscowi Ukraińcy dokonali pogromu, podczas którego zabito 20 Żydów[4][6]. W następnym miesiącu ukraińska milicja zastrzeliła około 10 Polaków (m.in. z rodzin Górniaków i Cudzików)[4]. 1 sierpnia 1941 komando SD rozstrzelało w Targowicy 130 żydowskich mężczyzn. W miasteczku powstało getto zlikwidowane 9 października 1942 roku, gdy rozstrzelano 700 Żydów. Tych, którzy zdołali uciec do lasu, tropiła niemiecka żandarmeria i ukraińska policja[6]. Według Władysława i Ewy Siemaszków egzekucja odbyła się po zagnaniu ofiar do Młynowa[4].
Podczas rzezi wołyńskiej w 1943 roku ponad 30 Polaków mieszkających w Targowicy zostało zamordowanych przez UPA.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia staropolska/Dominikanie w Polsce - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2023-02-14] (pol.).
- ↑ Wykaz parafii i dekanatów Diecezji Łucko [online], wolynskie.pl [dostęp 2023-02-14].
- ↑ Містечко Торговиця на столітніх світлинах [online], ВолиньPost [dostęp 2023-02-14] (ang.).
- ↑ a b c d e Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 68, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ a b Targowica, [w:] Maria Piechotka, Kazimierz Piechotka, Bramy nieba: bożnice drewniane na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata; Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, 2015, s. 519–520, ISBN 978-83-942344-0-9.
- ↑ a b c Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.984
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Targowica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 169.
- Targowica na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
