Teatr Balbusa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Teatr Balbusa – nieistniejący obecnie starożytny teatr, wzniesiony w I wieku p.n.e. w południowej części Pola Marsowego w Rzymie. Był to jeden z trzech, obok Teatru Pompejusza i Teatru Marcellusa, rzymskich teatrów[1].
Budowla została ufundowana przez Lucjusza Korneliusza Balbusa, prokonsula Afryki, dla uczczenia jego zwycięstwa nad Garamantami w 19 roku p.n.e. Oddano ją do użytku w 12 roku p.n.e.[2] Był to najmniejszy z rzymskich teatrów, z miejscami szacowanymi na 7700 osób[2]. Składał się z budynku scenicznego oraz widowni[1]. Zgodnie ze świadectwem Pliniusza Starszego (Historia naturalna 36,60) w teatrze znajdowały się cztery kolumny wykonane z onyksu[2]. Budowla spłonęła w pożarze za panowania Tytusa w 80 roku n.e., odbudowano ją jednak za Domicjana[2].
Teatr nie zachował się do czasów współczesnych, jego położenie udało się jednak dokładnie ustalić dzięki Forma Urbis Romae. Zorientowana wzdłuż osi wschód-zachód budowla wzniesiona została z betonu, z zewnątrz obłożona była natomiast blokami z trawertynu[2]. Zarys półkolistej widowni jest do dziś widoczny na planie miasta, wpisano w nią bowiem linię nowożytnych pałaców i kamienic[1]. Fragmenty konstrukcji zachowały się w podziemiach sąsiedniej budowli, znanej jako Crypta Balbi[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Balbusa Teatr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-06-27] .
- ↑ a b c d e f L. Richardson jr.: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 381-382. ISBN 0-8018-4300-6.