Tebaida (epos) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tebaida – poemat epicki rzymskiego poety Publiusza Papiniusza Stacjusza[1]. Opowiada on o walkach, jakie toczyli między sobą o panowanie nad greckimi Tebami synowie króla Edypa, Polinejkes i Eteokles[2]. Utwór napisany został heksametrem daktylicznym. W wielu miejscach nawiązuje do epiki Wergiliusza[1].
Przekład
[edytuj | edytuj kod]Tebaidę Stacjusza przełożył na język polski Mieczysław Brożek.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Statius, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-10-26] (ang.).
- ↑ Publius Papinius Statius: The Thebaid. Seven against Thebes. Johns Hopkins University Press. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stacjusz (Publius Papinius Statius), Tebaida: epopeja bohaterska w dwunastu pieśniach. Przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył Mieczysław Brożek, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1996; Biblioteka Przekładów z Literatury Starożytnej, ISBN 83-86956-04-6.