Tel Dan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tel Dan – stanowisko archeologiczne w północnym Izraelu, w tzw. Palcu Galilei, u podnóża Wzgórz Golan, położone na północ od kibucu Dan, tell (tall) identyfikowany z biblijnym miastem Dan; w 1993 na stanowisku odkryto stelę z Tel Dan.

W czasach kananejskich miasto nosiło nazwę Laisz i pod tą nazwą jest wymieniane w źródłach egipskich i mezopotamskich^[1]. Miasto było otoczone murami obronnymi^[2]. Według Księgi Sędziów miasto miało być zamieszkane przez beztroską ludność, żyjącą dostatnio, nieskonfliktowaną z sąsiadami. Izraelici z plemienia Dana wykorzystali oddalenie miasta od potencjalnych sojuszników i zdobyli je, nadając mu nazwę Dan (Sdz 18). Dan zyskało znaczenie po śmierci króla Salomona i podziale Izraela na dwa królestwa^[1]. Było to wtedy miasto dobrze rozplanowane, gęsto zaludnione, z brukowanymi ulicami^[3]. Według Biblii z inicjatywy króla Jeroboama, który chciał uniezależnić swoje królestwo od oficjalnego kultu sprawowanego w Jerozolimie, powstała tu świątynia, gdzie oddawano bałwochwalczy kult złotemu cielcowi (1 Krl 12,26-30). W Dan sanktuarium zostało wzniesione na ruinach wcześniejszej świątyni. Składało się z wyżyny kultowej, ołtarza otoczonego murem i pomieszczenia towarzyszącego^[4]. W 885 p.n.e. miasto zostało zdobyte przez króla Aramu-Damaszku Ben-Hadada I, w ciągu następnych trzydziestu lat miasto zmieniło przynależność państwową jeszcze trzykrotnie^[5]. Inwazja króla Asyrii Tiglat-Pilesera III z 732 p.n.e. położyła kres istnieniu sanktuarium i wstrzymała życie w Dan. Jest prawdopodobne, że mieszkańcy Dan zostali wysiedleni wraz z innymi mieszkańcami północnego królestwa. Miasto odbudowano w czasach hellenistycznych, w IV w. p.n.e., ale nie odzyskało dawnego znaczenia^[6][1].

W mieście odnaleziono ślady bram z epoki brązu i czasów izraelskich^[3][1]. W 1993 roku odnaleziono tu bazaltową stelę z Tel Dan z aramejską inskrypcją wspominającą „Dom Dawida”. Fundatorem steli był zapewne wasal króla Aramu-Damaszku, najprawdopodobniej Chazaela, zarządzający Dan, które było wówczas w rękach Aramejczyków. Był to pierwszy pozabiblijny dowód istnienia króla Dawida^[5].

Dan był najbardziej wysuniętym na północ miastem starożytnego Izraela, stąd wyrażenie „od Dan do Beer Szeby” oznaczało „w całym kraju”.

Zobacz multimedia związane z tematem: Tel Dan

• Stanisław Gądecki: Archeologia biblijna. T. I. Gniezno: Gaudentinum, 1994. ISBN 83-85654-24-0. Brak numerów stron w książce
• Słownik Miejsc Biblijnych. biblia.info.pl. [dostęp 2010-04-25].

• Vidio, Map and trip Trail in Tal Dan Reserve (hebr.)