Teleskop Ritcheya-Chrétiena – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Teleskop Ritcheya–Chrétiena (RCT) – rodzaj teleskopu Cassegraina, w którym zarówno zwierciadło główne jak i wtórne mają kształt hiperboloidalny.

Jego nazwa pochodzi od nazwisk dwóch astronomów: Amerykanina George’a W. Ritcheya i Francuza Henriego Chrétiena. Ritchey skonstruował swój pierwszy teleskop (o średnicy 60 cm) w 1927 roku. Drugi z jego teleskopów, o średnicy 102 cm, zbudowany dla United States Naval Observatory, jest do dziś używany przez United States Naval Observatory Flagstaff Station.

Teleskop Ritcheya–Chrétiena jest najczęściej wykorzystywaną konfiguracją wśród wydajnych profesjonalnych teleskopów.

Przykłady teleskopów Ritcheya–Chrétiena