Teodor Duczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2024-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Teodor Duczyński (ur. 1797, zm. 18 stycznia 1832 w Łodzi^[1]) – burmistrz Łodzi w latach 1830–1831^[2].

• od 1 czerwca 1830 do 30 czerwca 1831 roku sprawował urząd ławnika czynnego osady Łódka.
• ponownie od 1 grudnia 1831 do śmierci.
• w 1831 został mianowany przez rząd powstańczy burmistrzem (zastępując podejrzanego o sprzyjanie Rosjanom Karola Tangermanna).
• 9 września 1831 roku opuścił Łódź przed wkroczeniem do miasta wojsk rosyjskich.

Uciekając, zabrał szereg ważnych dokumentów (z których pięć zagubił), m.in.:

• z 1496 roku przywilej króla Olbrachta.
• z 1526 roku dokument o granicy między dobrami szlacheckimi Radogoszcz, Bałuty i Czernie.
• z 1561 roku przywilej biskupa kujawskiego.

Syn Dymitra Duczyńskiego - kupca z Łęczycy a później Sekretarza Królewskiego^[3] oraz Maryanny^[1] z domu Mutow^[4]. Ożeniony w 1828 roku w miejscowości Ozorków z Nepomuceną Rozalią z Dufrów^[5] z którą w 1829 doczekał się pierwszej córki, Julianny Konstancji Duczyńskiej^[6] a później w 1831 roku kolejnej córki, Marianny Magdaleny Duczyńskiej^[7].

Przed sprawowaniem urzędu ławnika pracował jako sekretarz policji miejscowej w Ozorkowie.^[7][6]