Terminator 2: Dzień sądu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2023-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy filmu. Zobacz też: Terminator 2: Judgement Day – gra pod tym samym tytułem.

Terminator 2: Dzień sądu

Terminator 2: Judgment Day

Logo filmu
Gatunek	akcja, science fiction, dramat
Rok produkcji	1990–1991
Data premiery	3 lipca 1991 5 maja 1992 (Polska)
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	137 minut
Reżyseria	James Cameron
Scenariusz	James Cameron, William Wisher Jr.
Główne role	Arnold Schwarzenegger Edward Furlong Linda Hamilton Robert Patrick
Muzyka	Brad Fiedel
Zdjęcia	Adam Greenberg
Scenografia	Joseph Nemec III
Kostiumy	Marlene Stewart
Montaż	Conrad Buff
Produkcja	James Cameron
Wytwórnia	Carolco Pictures Pacific Western Productions Lightstorm Entertainment Le Studio Canal+ S.A. T2 Productions
Dystrybucja	PL: Imperial Entertainment[1]
Budżet	110 mln USD
Przychody brutto	520 mln USD
Poprzednik	Terminator (1984)
Kontynuacja	Terminator 3: Bunt maszyn (2003) Terminator: Mroczne przeznaczenie (2019)
Nagrody
4 Oscary (z 6 nominacji) 5 Saturnów (z 10 nominacji) 6 nagród MTV Movie Awards (z 8 nominacji) 1 nagroda BAFTA (z 2 nominacji) (wszystkie nagrody z 1992 r. oprócz 1 Saturna z 2010 r.)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Terminator 2: Dzień sądu, Terminator 2: Ostateczna rozgrywka^[2] (ang. Terminator 2: Judgment Day; krócej T2) – amerykański film z gatunku science fiction wyreżyserowany w 1991 roku przez Jamesa Camerona, drugi film z serii Terminator, bezpośrednia kontynuacja filmu Terminator z 1984 roku.

Druga część została uznana za najlepszą z serii^{[przez kogo?]}, a nawet stała się jednym z filmów przełomowych w dziedzinie efektów specjalnych. Terminator 2 został nagrodzony ponad dziesięcioma nagrodami, głównie za ścieżkę dźwiękową, efekty specjalne, grę aktorską i fabułę. Serwis Rotten Tomatoes przyznał filmowi wynik 93%^[3].

W 2023 roku Terminator 2 został wpisany przez „National Film Preservation Board” do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych, co oznacza szczególną ochronę filmu i przechowywanie go w Bibliotece Kongresu jako film „znaczący kulturowo, historycznie lub estetycznie”^[4].

Akcja rozgrywa się w 1995 roku, 11 lat po wydarzeniach ukazanych w Terminatorze. John Connor (Edward Furlong) jako dziesięciolatek mieszka z rodziną zastępczą w Los Angeles. Jego matka Sarah Connor (Linda Hamilton) przygotowywała go do jego przyszłej roli jako przywódcy ludzi, lecz została aresztowana i zatrzymana w zakładzie psychiatrycznym pod opieką doktora Petera Silbermana (Earl Boen) po próbie wysadzenia fabryki komputerów. Skynet w 2029 roku wysyła Terminatora T-1000 (Robert Patrick) do 1995 roku, by zabić Johna. W tym samym czasie John Connor (Michael Edwards) wysyła przeprogramowanego przez siebie Terminatora T-800 (Arnold Schwarzenegger), by chronił on jego młodsze wcielenie. T-1000 jest jednak technologicznie bardziej zaawansowany niż T-800, będąc zbudowany z materiału przypominającego ciekły metal. Ta właściwość pozwala mu na dowolną zmianę kształtu, w tym może też wytwarzać proste narzędzia, takie jak noże i haki. Z tego tytułu jest odporny na ostrzał z broni XX wieku, gdyż wszelkie uszkodzenia niemal od razu się zasklepiają. Posiada również znacznie szerszy zakres funkcji społecznych niż T-800 (pokazane jest, jak ten musi się uczyć udzielania odpowiedzi w sposób bardziej ludzki), gdyż udawanie policjanta nie sprawia mu kłopotu.

T-800 i T-1000 jednocześnie znajdują Johna w centrum handlowym, co się kończy ucieczką motocyklem. Terminator tłumaczy Johnowi, jakie jest jego zadanie. W obawie przed atakiem T-1000 na jego matkę znajdującą się w szpitalu psychiatrycznym, John nakazuje Terminatorowi uwolnienie jej. Okazuje się, że Sarah w tym samym momencie podejmowała próbę ucieczki. Na początku trudno jej zaakceptować T-800, ale zdobywa on jej zaufanie po tym, gdy ją skutecznie ochrania przed T-1000. Terminator informuje ją i Johna o przyszłości, wspominając sieć Skynet i rewolucyjny mikroprocesor leżący u jej podstaw.

Sarah udaje się do dawnego przyjaciela po broń i planuje ucieczkę do Meksyku, ale sen o eksplozji atomowej powoduje, że decyduje się zabić przyszłego twórcę mikroprocesora – Milesa Dysona (Joe Morton). Rani go w domu, lecz Terminator i John przybywają na czas, by ją powstrzymać. Razem z Dysonem organizują napad na firmę Cyberdyne, odpowiedzialną za sieć Skynet, tej samej nocy. W siedzibie firmy dowiadują się, że Skynet powstało z artefaktów będących ramieniem i procesorem Terminatora z poprzedniego filmu. W wyniku akcji policji Miles zostaje ciężko ranny, ale udaje mu się wysadzić budynek Cyberdyne, by zatrzeć ślady. Terminator, John i Sarah uciekają, lecz ściga ich T-1000. Po długim pościgu dopada ich w hucie stali, gdzie odbywa się ostatnia, dramatyczna walka. Kończy się ona zniszczeniem T-1000 przez wrzucenie go do kadzi ze stopioną stalą. John wrzuca tam procesor i ramię znalezione w firmie Cyberdyne. T-800 poświęca się i prosi Sarę, by opuściła go do kadzi i zniszczyła, aby zapobiec znalezieniu jego szczątków i użyciu tej technologii do stworzenia Skynetu. John ze smutkiem godzi się ze zniszczeniem T-800, którego zdążył traktować jak ojca. Film kończy się ujęciem Sary, patrzącej w przyszłość z ufnością.

• Arnold Schwarzenegger – Terminator (Model T-800)
• Robert Patrick – Terminator (Model T-1000)
• Linda Hamilton – Sarah Connor
• Edward Furlong – John Connor
  • Michael Edwards – dorosły John Connor
• Michael Biehn – Kyle Reese (wersja rozszerzona)
• Earl Boen – doktor Peter Silberman
• Joe Morton – doktor Miles Dyson
• S. Epatha Merkerson – Tarissa Dyson
• Jenette Goldstein – Janelle Voight
• Xander Berkeley – Todd Voight
• Danny Cooksey – Tim
• Leslie Hamilton Gearren – odbicie w lustrze podczas sceny wyciągania procesora z głowy T-800; w scenie snu wciela się w „zaniepokojoną” Sarę za siatką placu zabaw; Terminator (model T-1000) w hucie podczas wcielenia się T-1000 w Sarę.
• Matt McColm (dubler Arnolda Schwarzeneggera)

Aktorzy

Arnold Schwarzenegger w 2019.

Linda Hamilton w 2019.

Robert Patrick w 2016.

Edward Furlong w 2009.

Projekcja filmu w kształcie zakładanym przez scenariusz mogłaby trwać ponad dwie godziny, ale w materiale znalazły się sceny, które można było usunąć. Usunięcie wybranych scen reżyser tłumaczył zbyt wolną akcją oraz restrykcjami, obligującymi go do projekcji. Film miał swoją premierę w 1991 roku w wersji skróconej trwającej 140 minut. Reżyserska wersja Terminatora 2 miała premierę w 1993 roku na płycie w formacie LaserDisc, na której można zobaczyć odrzucone z pierwszej wersji sekwencje (Terminator Judgment Day – wersja reżyserska).

Film na 64. ceremonii wręczenia Oscarów zdobył cztery statuetki – za najlepsze efekty specjalne, najlepszy dźwięk, najlepszy montaż dźwięku oraz najlepszą charakteryzację. Był również nominowany w kategoriach: „najlepszy montaż” i „najlepsze zdjęcia”^[6]. Otrzymał także nagrodę Hugo w kategorii „najlepsza prezentacja dramatyczna” w 1992 roku^[7].

• Terminator (franczyza)
• Hasta la vista, baby – wypowiedź filmowa Arnolda Schwarzeneggera, użyta w filmie
• I’ll be back – wypowiedź filmowa Arnolda Schwarzeneggera z serii filmów Terminator

• Terminator 2: Dzień sądu w bazie IMDb (ang.)
• Terminator 2: Dzień sądu w bazie Filmweb
• Terminator 2: Dzień sądu w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)