Them Bones – Wikipedia, wolna encyklopedia

Them Bones

Wykonawca singla z albumu Dirt
Alice in Chains
Strona B	zobacz listę
Wydany	8 września 1992
Nagrywany	27 kwietnia–29 lipca 1992 w Eldorado Recording Studios, Burbank, oraz One on One Recording, Los Angeles[1]
Gatunek	heavy metal[2] • grunge[3]
Długość	2:30
Wydawnictwo	Columbia
Producent	Dave Jerden
Format	singel CD • 7” • 12”
Autor	Jerry Cantrell
Singel po singlu
„Would?” (1992) „Them Bones” (1992) „Angry Chair” (1992)

Them Bones – drugi singel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, promujący opublikowany we wrześniu 1992 album studyjny Dirt. Czas trwania utworu wynosi 2 minuty i 30 sekund, co czyni go, prócz „Untitled” (0:43), najkrótszą kompozycją wchodzącą w skład płyty. Autorem tekstu i kompozytorem jest Jerry Cantrell.

Singel ukazał się w dwóch formatach – na płycie winylowej (7” i 12”-calowej) oraz CD. W zależności od wersji, na stronach B zostały zamieszczone kompozycje z albumu Facelift (1990), minialbumu Sap (1992) i płyty Dirt.

Autor Jerry Cantrell w rozmowie z brytyjskim miesięcznikiem branżowym „Metal Hammer” odniósł się do interpretacji tekstu: „Ten utwór jest pełen emocji. Mówi o kwestii własnej śmierci oraz o tym, że trzeba sobie zdawać sprawę, iż nie żyje się wiecznie i zejście z tego świata jest nieuniknione. Śmierć jest przerażająca, ale od czasu do czasu należy z tym problemem stanąć twarzą w twarz. «Them Bones» miał mi pomóc oswoić się ze śmiercią”^[4]. W wywiadzie dla „Guitar School” muzyk przyznał: „Piosenka właściwie przypomina mi brzmienie «We Die Young», jest w niej naprawdę silny riff. Wielu ludzi ma kłopoty z odbiorem naszych tekstów, bo one nie są najłatwiejsze, są szorstkie, nieprzyjemne jak właśnie «Them Bones». Numer ten tak naprawdę nie traktuje o śmierci i umieraniu, raczej o radzeniu sobie z resztą czasu, jaka pozostała ci w życiu, kiedy koniec jest już bliski. To bardzo smutna rzecz, kiedy zdajesz sobie sprawę, że nie będziesz trwał wiecznie. Powinieneś próbować zrobić tyle rzeczy, ile tylko można, w czasie, który jest ci dany. To moja recepta na życie”^[5]. Cantrell podkreślił, że była to dla niego „muzyczna terapia”^[6].

„Them Bones” został skomponowany w niskim strojeniu D (ang. drop D), obniżonym o pół tonu w dół^[6], według schematu Db-Ab-Db-Gb-Bb-Eb^[7]. Charakteryzuje się on chromatycznością i jest zagrany w metrum 7/8, z wyjątkiem refrenu, gdzie jest to 4/4^[8]. Przy stosowaniu nieparzystego metrum, Cantrell na łamach pisma „Guitar World” przyznał, że nie przywiązywał do tego szczególnej wagi. Stwierdził, że po prostu przychodzi mu to w sposób naturalny^[9]. Główny riff muzyk skomponował w trakcie trwania Clash of the Titans w 1991^[10]. Charakterystyczne okrzyki Layne’a Staleya w początkowej sekwencji utworu, zostały zaimprowizowane przez wokalistę podczas pracy w studiu^[11]. „Them Bones” cechuje się także zharmonizowanymi liniami wokalnymi Staleya i Cantrella, które występują głównie w zwrotkach, oraz agresywnym i dynamicznym brzmieniem, połączonym z solową grą Cantrella^[10].

Koncept fabuły teledysku Rocky Schenck napisał 5 sierpnia 1992^[12]. Przed rozpoczęciem realizacji, przeszedł on kilka modyfikacji. Zdjęcia rozpoczęto 18 sierpnia w Raleigh Studios, mieszącym się przy 5300 Melrose Avenue w Hollywood na terenie Los Angeles^[12]. „Aby wizualnie podkreślić agresywność piosenki, chciałem, by ruchy kamery były ekstremalnie przyspieszone – szybciej niż można było osiągnąć przy użyciu zwykłego żurawia. Aby móc osiągnąć ten efekt, zsynchronizowałem ruchy warg muzyków i odtwarzałem ich instrumenty w zwolnionym tempie do utworu, który także był odtwarzany w zwolnionym tempie, z prędkością 12 klatek na sekundę. Następnie przenosiliśmy nagrany film z prędkością 24 klatek na sekundę, podwajając prędkość poruszania kamery i sprawiając, że występ zespołu nagrywany był z normalną prędkością” – wspominał reżyser^[13]. Edycją wideoklipu zajął się Joe Torcello, a procesem produkcji David Naylor. Zdaniem Schencka teledysk do „Them Bones” był „skomplikowany i trudny technicznie” w realizacji^[12].

Fabuła przedstawia członków zespołu wykonujących utwór w jaskini znajdującej się pod Ziemią. Często ukazywane są sceny kałuży, w której odbija się twarz śpiewającego Staleya, oraz walczących bądź zjadających się wzajemnie zwierząt^[14]. Wideoklip dostępny jest na kompilacji Music Bank: The Videos (1999)^[14].

„Them Bones” został opublikowany na singlu 8 września 1992 nakładem wytwórni Columbia. 8 marca 1993 singel z utworem ukazał się w rozszerzonej wersji – zawierającej dodatkowo kompozycje „We Die Young” (z debiutanckiego albumu studyjnego Facelift; 1990), „Got Me Wrong” i „Am I Inside” (pochodzące z minialbumu Sap; 1992) – na terenie Wielkiej Brytanii^[15].

„Them Bones” w późniejszym czasie został zamieszczony na czterech kompilacyjnych albumach Alice in Chains – Nothing Safe: Best of the Box^[16], Music Bank (oba z 1999)^[17], Greatest Hits (2001)^[18] oraz The Essential Alice in Chains (2006)^[19]. W grudniu 2000 koncertowa wersja utworu, zarejestrowana 2 lipca 1996 w Kiel Center w Saint Louis, weszła w skład kompozycji zawartych na płycie Live^[20][21].

Ned Raggett z AllMusic przyznał, że „«Them Bones» jest to krótki utwór skoncentrowany i nieustępliwy, o potężnej mocy gitarowych riffów”. Autor porównał go do równie agresywnego i dynamicznego „We Die Young”, podkreślając przy tym, że „jeszcze bardziej imponujące było jak prowadzenie melodii wzrasta zamiast opadać, ale dzięki swej brutalnej sile i unikalnemu zduszonemu akcentowi Staleya, wciąż brzmi jak marsz śmierci”^[22]. Ric Albano z magazynu „Classic Rock” wyróżnił kompozycję, pisząc: „W jednej chwili wybuchowy początek. Piosenka buduje napięcie poprzez kolejne wersy”^[23]. Jeff Gilbert z „Guitar World” przyznał, że „otwierający «Them Bones» charakteryzuje się „burzącym oraz kapitalnym akordem”^[24]. Don Kyle na łamach brytyjskiego „Kerrang!” opisał go jako „krótki, ostry wstrząs podobny do «We Die Young»”^[25]. Chad Childers z Loudwire określił „Them Bones” mianem jednego z najlepszych utworów w dorobku zespołu, zaznaczając jednocześnie charakterystyczny śpiew Staleya i agresywne partie gitar Cantrella^[26]. Michael Christopher z PopMatters napisał o kompozycji: „Dwie i pół minuty wściekłego krzyku i opatentowanej harmonizacji między Staleyem i Cantrellem oraz wręcz nieustające ciężkie riffy”^[27].

17 października 1992 „Them Bones” zadebiutował na 32. lokacie w notowaniu opracowywanym przez tygodnik „Billboard” – Album Rock Tracks^[28]. 21 listopada, po sześciu tygodniach obecności na wspomnianej liście przebojów, utwór uplasował się na 24. miejscu^[29]. Łącznie „Them Bones” notowany był przez dziewięć tygodni^[30]. 28 listopada singel osiągnął 30. lokatę na liście „Billboardu” Modern Rock Tracks^[31]. Kompozycja Alice in Chains została odnotowana również na 93. pozycji australijskiej listy Top 100 Singles Chart^[32]. 11 marca 1993 zadebiutowała w irlandzkim zestawieniu Top 100 Singles^[33]. Singel notowany był przez cztery tygodnie, docierając do 22. lokaty^[33]. 20 marca „Them Bones” uplasował się na 26. lokacie brytyjskiego notowania Official Singles Chart Top 75^[34][35]. 3 kwietnia został sklasyfikowany na 76. miejscu listy European Hot 100, opracowywanej na podstawie sprzedaży singla w piętnastu krajach Europy^[36].

W 1994 „Them Bones” został użyty w angielskiej wersji Street Fighter II: The Animated Movie^[37]. W 2001 kompozycja weszła w skład ścieżki dźwiękowej gry wyścigowej ATV Offroad Fury^[38]. Dwa lata później, wraz z „Would?”, „Them Bones” został użyty w grze True Crime: Streets of LA^[39]. W 2004 kompozycja została wykorzystana w filmie dokumentalnym Ujarzmić fale w sekcji o surfingowaniu^[40]. W tym samym roku „Them Bones” wszedł w skład Grand Theft Auto: San Andreas, gdzie można go usłyszeć w Radiu X^[41]. Także w 2006 „Them Bones” wszedł w skład listy Guitar Hero II^[42]. W 2010 kompozycja została wykorzystana w grze Madden NFL 10^[43]. W październiku 2017 singel, będąc częścią zestawu Alice In Chains Pack 03, został udostępniony jako zawartość do pobrania na platformy Xbox One i PlayStation 4 dla gry Rock Band 4^[44].

W 2011 witryna gibson.com sklasyfikowała utwór na 39. pozycji zestawienia „50 najlepszych metalowych utworów”. Autor Sean Patrick Dooley napisał, że jest to „metalowe arcydzieło”^[45]. Michael Danaher z magazynu „Paste” umieścił kompozycję na 16. lokacie w rankingu „50 najlepszych grunge’owych utworów w historii”. Swój wybór argumentował: „Skowyt Staleya z mięsistymi metalowymi riffami Cantrella, to zapowiedź czegoś wielkiego”^[3].

„Them Bones” został po raz pierwszy wykonany na żywo 27 sierpnia 1992 podczas koncertu w The Evergreen State College na terenie miasta Olympia^[46], w ramach przedpremierowej mini trasy Shitty Cities Tour^[47], poprzedzającej tournée Down in Your Hole Tour. W trakcie jego trwania, zespół swoje występy rozpoczynał od „Them Bones”^[46]. Od momentu reaktywacji zespołu w 2005, utwór regularnie prezentowany jest podczas koncertów^[46].

singel CD (CSK 4769):

singel CD (COL 658450 2):

singel CD (31-659090-7):

winyl 7” (ARIC – 157):

winyl 12” (XPR 1848):

Strona A:

Strona B:

singel CD (659090 2)^[a]:

winyl 12” (659090 6):

Strona A:

Strona B:

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[48]:

• Szwedzki zespół Grave nagrał cover „Them Bones” na albumie studyjnym As Rapture Comes (2006)^[52].
• Belgijska formacja Oceans of Sadness zarejestrowała cover na albumie Mirror Palace (2007)^[53].
• Belgijski zespół Rise and Fall wykonał własną interpretację utworu na minialbumie Clawing (2007)^[54].
• Amerykański zespół Suicide Silence zarejestrował cover „Them Bones”, i zamieścił go w formie bonusu iTunes na albumie No Time to Bleed (2009)^[55].
• Niemiecki zespół Secrets of the Moon nagrał cover utworu na singlu „Them Bones & This Inner Soil”, wydanym w limitowanym nakładzie 500 sztuk w 2010^[56].
• Włoski muzyk Alex De Rosso na albumie studyjnym Lions & Lambs w 2013 zamieścił własną interpretację „Them Bones”^[57].
• Zespół The Hellcat Saints, stworzony przez Dave’a Kushnera, wykonał cover utworu podczas uroczystości promującej grę Let It Die na Electronic Entertainment Expo 3 14 czerwca 2016^[58].
• Zespół Fishbone zaprezentował własną interpretację „Them Bones” podczas internetowej ceremonii uhonorowania Alice in Chains przez Museum of Pop Culture nagrodą Founders Award 1 grudnia 2020^[59].

• David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).

• „Them Bones” w bazie AllMusic (ang.)
• „Them Bones” w serwisie YouTube (ang.)