Theodorus van der Croon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Theodorus van der Croon

Arcybiskup
Data urodzenia	7 czerwca 1668
Data śmierci	9 czerwca 1739
Arcybiskup Utrechtu
Okres sprawowania	1733–1739
Wyznanie	starokatolickie
Kościół	Kościół Starokatolicki w Holandii
Nominacja biskupia	22 lipca 1733
Sakra biskupia	28 października 1734
Multimedia w Wikimedia Commons

Theodorus van der Croon (ur. 7 czerwca 1668, zm. 9 czerwca 1739) – duchowny holenderski, arcybiskup Utrechtu Rzymskokatolickiego Kościoła Starobiskupiego Kleru w latach 1733–1739.

Theodorus van der Croon był wieloletnim proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Goudzie. Na początku XVIII wieku należał do trzystu najaktywniejszych obrońców arcybiskupa Sebasty, Petrusa Codde w jego konflikcie ze Stolicą Apostolską.

22 lipca 1733 roku van der Croon został jednogłośnie wybrany przez kapitułę utrechcką na arcybiskupa Utrechtu. Podobnie jak jego poprzednicy zabiegał o uznanie swojej elekcji u papieża Klemensa XII. Zgody nie uzyskał. Pomimo to w 1734 roku został konsekrowany na biskupa czym ściągnął na siebie ekskomunikę late sententiae.

Przez cały swój krótki pontyfikat prowadził starania o uznanie swojego tytułu w Stolicy Apostolskiej. Prowadził korespondencję z biskupami rzymskokatolickimi, którzy zarzucali mu niegodność święceń i uzurpację urzędu arcybiskupa Utrechtu.

Namawiany przez kapitułę do ustanowienia nowych biskupów Kościoła Utrechtu zwlekał z ich mianowaniem i konsekracją oczekując zgody papieża.

• John Mason Neale. A History of the So-Called Jansenist Church of Holland. Oksford 1858