Tomasz Bonek – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tomasz Bonek (2021) | |
Data urodzenia | 11 sierpnia 1977 |
---|---|
Zawód, zajęcie | dziennikarz, podróżnik, reporter-dokumentalista, pisarz, menedżer mediów |
Strona internetowa |
Tomasz Bonek (ur. 11 sierpnia 1977) – polski dziennikarz, reporter i dokumentalista, autor książek, manager mediów, podróżnik.
Wieloletni redaktor naczelny portalu Money.pl[1], a także dyrektor wydawniczy redakcji biznesowych Onetu i Ringier Axel Springer Polska (Forbes.pl, Business Insider Polska, Biznes.Onet).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pracę jako dziennikarz rozpoczął pod koniec lat 90. XX wieku w „Gazecie Wrocławskiej”, a następnie w „Słowie Polskim” (stworzył i był kierownikiem działu ekonomicznego redakcji tego dziennika aż do fuzji tytułu z Gazetą Wrocławską). W telewizji TVP Wrocław był współautorem i prowadzącym program BiznesManiak. Jego artykuły publikowane były także w: „Rzeczpospolitej”, „Newsweeku”, „Pulsie Biznesu” i „Press”.
Od 2004 do 2015 roku był redaktorem naczelnym portalu finansowego Money.pl. Tu stworzył od podstaw redakcję serwisu[2], która obecnie jest jednym z największych profesjonalnych zespołów dziennikarskich publikujących w polskim internecie. Odpowiadał też za wizerunek Grupy Money.pl. Kształtował również zawartość magazynów w Grupie Money.pl: iWoman.pl i MenStream.pl, Platine.pl. W lutym 2010 r. objął dodatkowo funkcję prezesa zarządu spółki Interaktywnie.com, należącej do Grupy Money.pl, która wydaje branżowy magazyn poświęcony portalom internetowym i biznesowi w sieci[3]. Spółkę tę przejął od Grupy WP, kiedy ta kupiła 100 proc. udziałów w Money.pl, wówczas też rozstał się z portalem[4].
W 2015 roku, razem z Martą Smagą, założył agencję marketingową TBMS Spółka z o.o., zajmującą się kompleksową realizacją projektów internetowych, w tym zarządzaniem nimi[5]. Jednym z jej pierwszych klientów została Grupa Onet-RASP, gdzie Tomasz Bonek objął stanowisko dyrektora biznesowych redakcji internetowych[6], a jego zadaniem było połączenie newsroomów obu firm i segmentacja produktów medialnych.
Spółka Tomasz Bonek i Marta Smaga była odpowiedzialna za wdrożenie polskojęzycznej wersji globalnego serwisu internetowego Business Insider – ten debiut internetowy roku 2016 został zrealizowany na zlecenie Grupy Onet – RAS Polska.
Tomasz Bonek w 2005 roku napisał książkę – reportaż Przeklęty skarb, opowiadającą o aferach związanych z odkryciem skarbu średzkiego. W 2012 ukazały się dwie kolejne książki Tomasza Bonka. Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa to zbiór reportaży o pechu prześladującym największy w Polsce zabytek architektoniczny, opowiadających o agentach SB szukających w nim skarbów oraz o tajnym, podziemnym ośrodku badawczym jaki prowadzili tu naziści. Kolejna pozycja wydawnicza z 2012 to Biznes w internecie, która ukazała się nakładem Wolters Kluwer. W 2013 ukazały się kolejne biznesowe książki wydane przez to samo wydawnictwo: Biznes na Facebooku i nie tylko... oraz Internet dla seniora[7]. 2014 rok przyniósł kolejną pozycję autorstwa Bonka, wydane przez Wydawnictwo Technol „Miasto skarbów”, czyli drugą po „Przeklętym skarbie” opowieść o klejnotach ze Środy Śląskiej. W 2016 ukazała się pierwsza z serii „Inne strony świata” książka podróżnicza Bonka, zatytułowana „Set Maat – siedlisko prawdy. Wędrówki po Egipcie, Izraelu, Jordanii i Maroku”.
Tomasz Bonek prowadzi zajęcia ze studentami Uniwersytetu Wrocławskiego z przedmiotów: dziennikarstwo internetowe, dziennikarstwo ekonomiczne, redakcja portali internetowych, internet jako narzędzie public relations, reportaż podróżniczy.
Tomasz Bonek jest laureatem nagrody „Ostre Pióro 2004”.
Śledztwa dziennikarskie
[edytuj | edytuj kod]- W 2005 roku Tomasz Bonek w serii artykułów publikowanych w dzienniku Słowo Polskie oraz w książce "Przeklęty skarb" (II wydanie pt.: Miasto skarbów) opisał afery związane z odkryciem w Środzie Śląskiej słynnego skarbu. Ujawnił, jak przez zaniedbania urzędników PRL bezpowrotnie zaginęła większa część tego średniowiecznego zabytku[8].
- W 2012 roku w książce "Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa) (II wydanie pt.: Lubiąż. Klasztor mrocznych tajemnic) wyjaśnił II-wojenną tajemnicę największego zabytku sakralnego w Polsce - opactwa w Lubiążu. Podczas II wojny światowej Niemcy stworzyli tu tajny ośrodek badawczy zajmujący się radiolokacją, a w klasztornych laboratoriach stworzono prototypy tranzystora, który zrewolucjonizował światową elektronikę[9].
- W 2020 roku Tomasz Bonek w książce "Zaginione złoto Hitlera. Bezpieka PRL na tropie skarbu Festung Breslau" ujawnił dokumenty dot. tzw. złota Wrocławia, czyli rzekomych kilkudziesięciu ton złota ukrytych przez uciekających Niemców w Festung Breslau, tym samym rozwiązał zagadkę tzw. złotego pociągu, który miał zostać ukryty pod Wałbrzychem. Opisał też jak SB na polecenia generałów Kiszczaka i Jaruzelskiego w stanie wojennym szukała na Dolnym Śląsku tego skarbu[10].
- W 2021 roku w książce "Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy" przez Tomasza Bonka opisana została tragiczna historia więźniów obozów Dyhernfurth I i II (dziś Brzeg Dolny), w którym Niemcy testowali na więźniach tabun i sarin oraz stworzyli fabrykę tych śmiercionośnych gazów bojowych[11].
- W 2022 roku w książce "Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen" Tomasz Bonek ujawnił, że obozowy lekarz KL Gross-Rosen opracowywał w tym obozie metodę mordowania więźniów zastrzykami z wody utlenionej, benzyny i fenolu, tu też po raz pierwszy, na jeńcach radzieckich, zastosował ją na masową skalę. Po przeniesieniu do Auschwitz i Birkenau Entress i jego współpracownicy zabili w ten sposób około 25 tys. osób[12].
- W 2023 roku w książce "Komando śmierci. Ostatnia tajemnica KL Gross-Rosen i Kloster Leubus" wyjaśnił zagadki dotyczące komanda naukowców o kryptonimie "Wetterstelle", które zostało zorganizowane w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen na Dolnym Śląsku oraz opisał ich powiązania z badaniami prowadzonymi podczas II wojny światowej w pocysterskim opactwie w Lubiążu. Według tych ustaleń w obu tych lokalizacjach Niemcy prowadzili zaawansowane projekty dotyczące radiolokacji w oparciu o urządzenia działające na falach centymetrowych i prototypach tranzystorów[13].
- W wydanej w 2023 roku książce "Ludzie na mydło. Mit, w który uwierzyliśmy" opisał, jak powstał jeden z pierwszych polskich narodowych fake newsów, dotyczący tego, że Niemcy podczas II wojny światowej w obozach koncentracyjnych produkowali mydło z ludzkiego tłuszczu. Ujawnił w niej także, jak Sowieci naciskali na członków komisji badania zbrodni niemieckich - w tym na Zofię Nałkowską - aby po wizytacji instytutu anatomicznego profesora Rudolfa Spannera w Gdańsku wydali komunikat, że była to fabryka mydła z Polaków i Żydów, mimo że nie było na to dowodów. Dopiero po 70 latach okazało się, że w owym instytucie produkcji takiej substancji nie prowadzono, a nawet nie opracowywano takiej technologii, a mydło z tłuszczu ludzkiego powstawało jako produkt uboczny maceracji zwłok, jak to się dzieje nawet dzisiaj przy produkcji preparatów anatomicznych ze zwłok[14].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Ostre pióro 2004 – nagroda dla najlepszego dziennikarza ekonomicznego w internecie[15].
- Najlepsza publikacja o tematyce ekonomicznej 2011/2012 w kategorii "Systemy informatyczne w biznesie" dla książki "Biznes w internecie"[16].
- Nagrody "Economicus" Dziennika Gazety Prawnej 2012 – nominacja dla książki "Biznes w internecie"[7].
Książki
[edytuj | edytuj kod]- Przeklęty skarb, Tomasz Bonek, Wrocław 2005, Bonek&Szewczyk, ISBN 83-922160-0-8.
- Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa, Tomasz Bonek, Wrocław 2012, Vanilia, ISBN 83-925760-9-8.
- Biznes w internecie, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2012, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-3830-1.
- Biznes na Facebooku i nie tylko, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2013, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-4387-9.
- Internet dla seniora, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2013, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-3170-8.
- Miasto skarbów, Tomasz Bonek, Kraków 2014, Wydawnictwo Technol, ISBN 978-83-60762-53-0.
- Lubiąż. Klasztor mrocznych tajemnic. Tomasz Bonek, Poznań 2015, Wydawnictwo Replika, ISBN 978-83-7674-456-8.
- Jak zarabiać w internecie, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2015, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-8252-6.
- Set Maat – Siedlisko prawdy. Wędrówki po Egipcie, Izraelu, Jordanii i Maroku, Tomasz Bonek, Poznań 2016, Wydawnictwo Replika, ISBN 978-83-7674-532-9.
- Zaginione złoto Hitlera. Bezpieka PRL na tropie skarbu Festung Breslau, Tomasz Bonek, Kraków 2020, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-5683-5
- Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy, Tomasz Bonek, Kraków 2021, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-7945-2
- Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen, Tomasz Bonek, Kraków 2022, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-8733-4
- Komando śmierci. Ostatnia tajemnica KL Gross-Rosen i Kloster Leubus, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-8843-0
- Ludzie na mydło. Mit, w który uwierzyliśmy, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-8876-8
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-10-15] .
- ↑ Biznes na biznesie [online], press.pl, 1 grudnia 2014 [dostęp 2015-01-11] .
- ↑ Zarząd [online], Money.pl [dostęp 2013-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-27] .
- ↑ Iga Kołacz , Tomasz Bonek odchodzi z Money.pl i przejmuje Interaktywnie.com [online], press.pl, 15 stycznia 2015 .
- ↑ Tomasz Bonek i Marta Smaga założyli spółkę do projektów internetowych [online], press.pl, 9 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-21] .
- ↑ Tomasz Bonek został dyrektorem w Grupie Onet-RASP [online], press.pl, 18 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-21] .
- ↑ a b Bonek Tomasz [online], Profinfo.pl [dostęp 2013-12-27] .
- ↑ Tomasz Bonek , Przeklęty skarb : opowieść o klejnotach wartych 100 mln dolarów, które w PRL wyrzucono na śmietnik, Wyd. 1, Wrocław: Szewczyk & Bonek, 2005, ISBN 83-922160-0-8, OCLC 85863917 [dostęp 2022-05-16] .
- ↑ Tomasz Bonek , Lubiąż : mroczne tajemnice opactwa, Wrocław: Agencja Reklamowa Wanilia, 2012, ISBN 978-83-925760-9-9, OCLC 833939464 [dostęp 2022-05-16] .
- ↑ Tomasz Bonek , Zaginione zloto Hitlera : bezpieka PRL na tropie skarbu Festung Breslau, Kraków: Znak Horyzont, 2020, ISBN 978-83-240-5683-5, OCLC 1153275225 [dostęp 2022-05-16] .
- ↑ Tomasz Bonek , Chemia śmierci : zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy, Wydanie I, Kraków 2021, ISBN 978-83-240-7945-2, OCLC 1262767942 [dostęp 2022-05-16] .
- ↑ Tomasz Bonek , Demony śmierci : zbrodniarze z Gross-Rosen, Wydanie I, Kraków: Znak Horyzont, 2022, ISBN 978-83-240-8733-4, OCLC 1336399446 [dostęp 2022-08-21] .
- ↑ Tomasz Bonek , Komando śmierci: ostatnia tajemnica KL Gross-Rosen i Kloster Leubus, Wydanie I, Kraków: Znak Horyzont, 2023, ISBN 978-83-240-8843-0 [dostęp 2023-07-30] .
- ↑ Paulina Dudek , Tomasz Bonek , Zobaczyli coś jakby zgliwiały ser. To było mydło z ludzi. "Produkt uboczny" [online], Gazeta.pl, 14 listopada 2023 [dostęp 2023-11-19] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-10-15] .
- ↑ Biznes w internecie [online], Profinfo [dostęp 2019-10-15] .