Trolejbusy w Zakopanem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trolejbusy w Zakopanem – niezrealizowany pomysł wprowadzenia systemu trolejbusowego w Zakopanem, stolicy powiatu tatrzańskiego w województwie małopolskim.

Po raz pierwszy ideę wprowadzenia trolejbusów w Zakopanem, wzorując się na linii Symferopol – Ałuszta – Jałta, przedstawił Zbigniew Schneigert, pierwszy powojenny dyrektor Państwowych Kolei Linowych^[1].

W związku ze światowym kryzysem naftowym oraz pogarszającą się sytuacją gospodarczą w PRL, zaczęto poszukiwać alternatywy dla spalinowego transportu autobusowego. Plan wprowadzenia trolejbusów w Zakopanem stworzono w 1973 r., a więc jeszcze w tym samym roku, w którym zamknięto trolejbusy w Warszawie^[2]. Wybór trakcji trolejbusowej motywowano kwestią ochrony środowiska w Zakopanem^[3]. Ten projekt nie doczekał się realizacji.

Kolejny plan uruchomienia trolejbusów w licznych miastach PRL, w tym w Zakopanem, przedstawiono na konferencji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji w Krakowie, która odbyła się w dniach 15–16 grudnia 1988 r. Specjalny tabor dla nowego systemu, dostosowany do pokonywania górzystych tras, miał pochodzić ze słupskiej fabryki KPNA^[4]. Także tym razem koncepcja pozostała jedynie na papierze.

Zakopane pozbawione było gminnego systemu komunikacji miejskiej aż do 11 kwietnia 2016 r., kiedy uruchomiono istniejący do dziś system autobusowy^[5].