Trzynastoksiąg konfucjański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trzynastoksiąg konfucjański (chiń. upr. 十三经; chiń. trad. 十三經; pinyin Shísān jīng) – kanon klasycznej literatury chińskiej wyróżniony w okresie Dynastii Song^[1]. Obejmuje niektóre dzieła Pięcioksięgu, m.in.:

• Księga Pieśni (Shījīng, 詩經)
• Księga Dokumentów (Shūjīng, 書經)
• Księga Rytuałów (Lǐjì, 禮記)
• Księga Przemian (Yìjīng, 易經)
• Rytuały Zhou (Zhōulǐ, 周禮)
• Yili (Yílǐ, 儀禮)
• Zuozhuan (Zuǒzhuàn, 左傳)
• Gongyang Zhuan (Gōngyáng Zhuàn, 公羊傳)
• Guliang Zhuan (Gǔliáng Zhuàn, 穀梁傳)
• Dialogi konfucjańskie (Lúnyǔ, 論語)
• Xiaojing (Xiàojīng, 孝經)
• Erya (Ěryǎ, 爾雅)
• Księga Mencjusza (Mèngzǐ, 孟子)

• Pięcioksiąg konfucjański
• Czteroksiąg konfucjański